Hanna Greń popełniła kryminalno-sensacyjną powieść, którą czyta się naprawdę dobrze. Akcja jest dynamiczna i posiada wiele zaskakujących plot twistów. Autorka całkiem zmyślnie połączyła wielowątkową zagadkę kryminalną z życiem prywatnym swoich bohaterów, którzy tworzą niezwykle barwną plejadę. Za gangsterką w literaturze nie przepadam, ale tutaj powstał dość realistyczny, a przez to wiarygodny ich obrazek.

Zdradzając więcej treści pozbawiłabym czytelników satysfakcji z odkrywania świata wykreowanego przez Wallace'a. Autor wplata liczne wątki, tworząc sytuację zagmatwaną, mylną, wręcz duszną, nie oszczędzając tym samym uszczypliwego humoru swoim bohaterom. Narracja trzecioosobowa, prowadzona z różnych perspektyw, dodatkowo ożywia fabułę, w której nie ma miejsca na długie opisy krajobrazów czy też głęboką analizę psychologiczną postaci – na pierwszym planie liczy się szybka i utrzymująca odbiorcę w napięciu akcja.

Zanurz się w epokę regencji, zatańcz na jednym z londyńskich bali, wybierz się na schadzkę w Hyde Parku, posłuchaj aktualnych plotek rozgrzewających towarzystwo i weź udział w jednym ze skandali. Baw się dobrze!

W pierwszej części zostawiamy Simona i Aimme jako parę idealnie połączonych ludzi, jednak w drugiej od razu okazuje się, że życie jest przewrotne. Młodzi ludzie spotykają się po dwóch latach. Związek rozpadł się niejako przez karierę chłopaka, który nie mógł ostatecznie z niej zrezygnować, żeby poświęcić się miłości. Simon jednak przeżywa spadek popularności, natomiast Aimme po studiach rozpoczyna pracę marzeń w branży reklamowej. Upór chłopaka doprowadzi do tego, że tych dwoje znów będzie musiało wspólnie pracować. Do tego dochodzi fakt, że będą świadkami na ślubie Sky i Cody’ego. Czy wspólna przeszłość wpłynie na tych dwoje? Czy odżyje w nich uczucie? A może ono nadal jest takie samo, tylko czeka na odpowiedni moment?

W opowiadaniach Saundersa dużo jest odniesień do polityki, ale też do współczesnego świata. Jego bohaterowie są uwięzieni w absurdach rzeczywistości, w której władzę trzymają bogaci, traktując tych słabszych i biedniejszych od siebie jak przedmioty. Mamy tu krytykę kapitalizmu, obraz wyzysku i tym samym kradzież wolności. A kradną i wyzyskują ci, którzy są wyżej postawieni w hierarchii. Jest to bardzo smutna wizja, odarta z jakiejkolwiek nadziei. Pokazuje beznadzieję świata, w którym od zawsze rządzi pieniądz.