W powieści Za rzekę, w cień drzew nie ma wartkiej akcji, całość opiera się na dygresjach, strumieniach świadomości i opowieściach o tym, co było, bez perspektyw na jutro. Pułkownik snuje przemyślenia na temat życia, miłości i śmierci. Rozmawia nie tylko z Renatą, ale również z jej portretem, a także ze samym sobą, prowadząc monolog wewnętrzny. Cantwell z jednej strony celebruje życie, delektując się wykwintnym jedzeniem i winem w najlepszych restauracjach, z drugiej jest osobą szorstką w obyciu i zgorzkniałą, która nie boi się piekła, ponieważ przeżyła je już podczas dwóch wojen.

Wszystko przez pannę Bridgerton to tryskający dowcipem, pełen emocji romans historyczny, który pokazuje, że droga do szczęścia rzadko bywa usłana różami, a najciemniej jest pod latarnią. Humor, nagłe zwroty akcji i niezwykle prosta, lecz za każdym razem inna fabuła, okazuje się mieć niespodziewane konsekwencje. Jak na dobry romans przystało, nie zabraknie tu miłosnych uniesień i ekscytujących zbliżeń. Autorka jest mistrzynią w kreowaniu postaci, nie tylko tych pierwszoplanowych

Książka Natashy Brown na pewno nie jest powieścią, mimo że tak jest określana. Jeśli powieść, to raczej mikropowieść, chociaż Przyjęciu bliżej jest do eseju czy manifestu. Całość napisana jest krótkimi fragmentami, a ważne sceny rozgrywają się na przykład w trzech czy czterech zdaniach. Mimo niewielkiej objętości, książka jest bardzo gęsta, zarówno na poziomie języka, jak i tematów, które porusza. Brown pokazuje problem awansu nie tylko ze względu na kolor skóry, ale i płeć.

Pocztówkę Anne Berest ciężko zakwalifikować do konkretnego gatunku literackiego. Jest to saga rodzinna, która balansuje między wspomnieniami, reportażem i powieścią obyczajową z wątkiem detektywistycznym. Poznajemy historię Rabinowiczów, która po I wojnie światowej ucieka z Rosji najpierw na Łotwę, później do Palestyny, a w końcu osiada we Francji. Są pracowici, inteligentni i podporządkowują się państwu, nie zdając sobie sprawy, że powoli przygotowywane jest ich zniszczenie. Przegapiają moment, w którym mogli spakować cały dobytek swojego życia i uciec do Ameryki.

Od ostatniego spotkania z początkiem serii i Magnolią Parks minął już jakiś czas, i ze względu na ilość bohaterów w świecie Daisy, czuję się lekko zagubiona. Muszę na nowo sporo sobie przypominać i przyzwyczaić do bohaterów i ich skomplikowanych relacji. Na dodatek, o ile Magnolia obracała się wśród londyńskich elit bogatych dzieciaków, to Daisy obraca się w dość specyficznym towarzystwie, jakim jest świat młodocianych przestępców. Zachowują się oni momentami prostacko i wulgarnie, przez co naprawdę trudno mi ich zrozumieć.