Tytułowy Tristan to po prostu Michał, który zaraz po wojnie (stąd w tytule 1946) wyrusza do Londynu, aby przepracować traumę wojennego czasu i spróbować żyć w nowym otoczeniu, nowej rzeczywistości powojennej. Poznaje tam młodą Kathleen, której pomaga zdobyć posadę u starszego profesora, za którego ostatecznie dziewczyna wychodzi za mąż. Jednak pewnego wieczoru, podczas wspólnego słuchania muzyki, młodzi ludzie zbliżą się do siebie. Zakazane uczucie wybuchnie ogromną namiętnością. Jak skończy się ta historia? Czy podobnie jak dzieje legendarnej pary Tristana i Izoldy?

Byłoby grzechem nie wspomnieć o tym, jak wspaniale wydana jest ta książka. Nie jest szczególnie obszerna. Taka w sam raz, by w wigilijny wieczór spędzić z nią czas. Twarda, szorstka w dotyku oprawa. Bardzo wygodna w czytaniu i atrakcyjna wizualnie. Szata graficzna jest taka sama jak w serii powieści autorki, które ukazały się nakładem wydawnictwa MG. Jeżeli ktoś przykłada wagę do wydań, to całość zbiorów świetnie będzie komponować się razem. Książka zawiera ilustracje, które są po prostu czarujące. Ciepłe barwy, bardzo nasycona kolorystyka. Urzekają prostotą. Warto pochylić się nad nimi dłużej, ponieważ niezwykle rzadko zdarza się, by w obecnych czasach napotkać gdzieś jeszcze takie rysunki.

Autor jest szerzej znany jako Rozkoszny, ponieważ prowadzi bloga kulinarnego o tym tytule. Jest to młody, ale niesamowicie utalentowany kucharz, który zaczął rozwijać swoje zainteresowania już jako dziecko. Jego ciężka praca w tej dziedzinie doprowadziła go do prestiżowych osiągnięć, takich jak nagrody magazynu "Saveur" za fotografię kulinarną, co niewątpliwie widać w tej książce. Zdjęcia są tak apetyczne, że aż pachną ze stron. Obecnie Korkosz współpracuje też z takimi czasopismami jak "Vogue Polska" i "Przekrój", gdzie prowadzi swoją rubrykę kulinarną.

Podoba mi się specyficzne dla autora przenoszenie ciężaru dociekania prawdy na zwykłych ludzi. Policja i prokuratura pojawiają się  tu tylko epizodycznie. To osoby niezwiązane z organami ścigania odgrywają w tej powieści kluczową rolę. Do takich właśnie postaci Wójcik nas przyzwyczaił – pospolitych, często niewyróżniających się pośród tłumu. Ta specyfika bohaterów sprawia, że łatwiej jest nam utożsamiać się z ich losami, angażujemy się w perypetie, które są ich udziałem. Piąty akt to wielki spektakl – widownia, którą jesteśmy my, nie opuści sali aż do finału.

Drzwi z siedmioma zamkami to powieść pełna staroświeckiego czaru, ujmująca fabułą i warstwą językową. Książka, która dostarczy emocji w zimowy wieczór i pozwoli oderwać się od trosk. Klimatyczna opowieść, która pobudza wyobraźnię i dostarcza autentycznej czytelniczej radości. Mam szczerą nadzieję, że wydawnictwo MG wznowi kolejne książki Edgara Wallace'a, ponieważ z wielką przyjemnością zanurzę się ponownie w stworzony przez niego świat. Bardzo dobra powieść, w której jedna tajemnica goni kolejną, a rozwiązanie jest prawdziwą wisienką na torcie.