Nad czarnym lasem rozciąga się czarny świt, a serca ludzkie także okrywa czerń. To, co uczynione zostało dawno temu przeciwko drugiemu człowiekowi, domaga się pomsty. To, co kiełkuje na dnie serca wzrosnąć może niczym kolczasty kwiat. Napisana z uczuciem, pełna żywych barw opowieść, o wszystkim tym, czego najbardziej się boimy. Mocny debiut w najlepszym wykonaniu. Wybaczam tę końcówkę. Piekielnie mocno polecam

Akcja powieści rozgrywa się w pozornie spokojnym, położonym u podnóża Alp miasteczku Ratsel, którego nazwa z języka niemieckiego oznacza łamigłówkę, zagadkę i ta gra słów jest niczym puszczenie oczka od autorki dla czytelników, bardzo mi się podoba. Ta małomiasteczkowa sielskość jest tylko pozorna, wiele tu bowiem skrywanych latami mrocznych tajemnic, które na zawsze pragną zostać pogrzebane. Każdy wydaje się coś ukrywać, a zaufanie w takiej sytuacji jest niemożliwe. Nie raz wspominałam, iż lubię, gdy nasi pisarze wychodzą poza rodzime podwórko i dają nam posmakować wielkiego świata.

W Bitwie Nieśmiertelnych, w przeciwieństwie do dwóch poprzednich tomów trylogii, autor stawia na dwutorową narrację. Z jednej strony jesteśmy świadkami przygotowań w Niebiańskiej Skale do ostatecznej obrony, próby szukania pomocy gdzie tylko się da, nawet wśród bóstw oraz poczynań dobrze już nam znanych z poprzednich części Kentaro, Meiko i Kitsune. Z drugiej strony wydarzeń z perspektywy najeźdźców - Manduków, z ich wodzem na czele, mogąc w końcu nieco bliżej poznać wyznawców Czerwonego Konia – Akai Umy. Pomimo tego, że przygotowania wojenne i drobne potyczki to główna oś wydarzeń, przez co książka nabiera mocno militarystycznego charakteru, Saulski znalazł miejsce na wewnętrzne przemyślenia bohaterów, a ci, tak w ostatnim tomie trylogii jak i w całej serii są niezwykle interesujący i złożen

Vaelin Al Sorna w wieku 10 lat zostaje oddany przez ojca do Szóstego Zakonu – miejsca, gdzie szkoli się przyszłych Wojowników Wiary. Młody chłopak nie wie, co skłoniło jego rodzica do podjęcia takiej decyzji. Pozostawiony pod zakonną bramą chłopiec, słyszy na pożegnanie, jedynie rodowe credo: „Lojalność jest naszą siłą”. Przez następnych kilka lat, Vaelin pod okiem srogich nauczycieli, niewzbraniających się od kar cielesnych zdobywa szereg umiejętności mających na celu stworzenie z niego Zakonnika-Wojownika, śmiertelnie niebezpiecznego i jednego z najgroźniejszych w królestwie. Proces brutalnego szkolenia, który został kilkukrotnie zaburzony nieoczekiwanymi wydarzeniami jak próba zamachu na życie młodego wojownika, przedzielony jest Próbami, z których nie każdy zakonny adept wraca. 

Kuryłowicz prowadzi też czytelnika przez ciemną stronę, doprowadzonego do skrajności, autoerotyzmu. A czy nekrofilia może być romantyczna? Czy można zabić ukochaną osobę we śnie? Jak wiele można zrobić dla kochanka? Każda z odpowiedzi byłaby zdradzeniem treści, a przecież najlepsze historie to takie, które odkrywa się samemu, nawet przez kolejne strony książki. Kuryłowicz momentami doprowadza czytelnika do łez wzruszenia, złości, niemal fizycznego wstrętu, by potem wzbudzić śmiech. Wszystko to okrasza wyważonymi komentarzami podpartymi wiedzą z zakresu psychologii. Plus dla autorki za solidną bibliografię.