Naprzemiennie śledzimy toczące się dochodzenie i historię dziwnego małżeństwa. Obie te płaszczyzny są wielce interesujące, dziwne i nieoczywiste. Nie bez znaczenia jest rewelacyjna konstrukcja psychologiczna postaci oraz tajemnicza intryga rodem z Incepcji. Odpowiadała mi ta ciągła niepewność, szokujące zwroty sytuacyjne, a momentami niewiarygodność zdarzeń. Rozważania pseudoegzystencjalne, performens czy psychoza? Lektura przywodziła mi na myśl mojego ukochanego pisarza, mistrza szalonych iluzji — Sebastiana Fitzeka. Fabuła z pogranicza jawy i snu z krótkimi rozdziałami oraz przyjemny język i styl sprawiły, że trudno było mi się od książki oderwać. Wstrząśnięta i zdezorientowana długo nie mogłam dojść do siebie. 

Tajemnica pustego kufra to klasyczny kryminał w starym stylu. Raczej nie przypadnie do gustu osobom lubiącym nieoczekiwane zwroty akcji i seryjnych morderców wyskakujących z szafy. Jednakże dla czytelników ceniących klimat, lubujących się w drobiazgowo prowadzonym śledztwie, ceniących dużą dbałość o szczegóły, będzie to pozycja idealna. Mary Kelly fantastycznie opisuje pracę londyńskich śledczych, ich problemy i rozterki. Nie ma tu spektakularnej akcji i twistów, ale ta pewna powolność narracji, szczegółowość i skupienie na detalach posiadają niepowtarzalny urok.

Wspaniała książka o kobiecie twardo stąpającej po ziemi, która była twórcza, umiała kochać i zakochiwać się na całe życie, ale jednocześnie znała swoją wartość i nie stawiała tej miłości ponad samą siebie. Świadoma swojej urody i talentu, budziła respekt wśród głównie męskiego towarzystwa projektowego w tamtych czasach.

Cała rzecz dzieje się w gminie Grzeszyn, w której niepodzielne rządy sprawuje skorumpowany wójt Henryk Mamrot. Po jego nagłym zaginięciu, w szalonym umyśle Foryś rodzi się szatański plan, aby to właśnie Polak wystartował w wyścigu o zwolniony fotel włodarza. Razem z nim do boju staje zubożały dziedzic oraz partyjny wysłannik, mianowany przez najważniejszą osobę w państwie.

Autorzy prześledzili doniesienia socjologów, badania naukowe, i podsumowali to własnymi obserwacjami i opiniami na temat tego, jak świat zmienił się w obliczu pandemii; co ludziom wydawało się niemożliwe, a nagle z dnia na dzień uległo gwałtownej zmianie. Jak pewne zjawiska w dużym stopniu wpłynęły na teraźniejszość i co nam przyniosą jeszcze w kolejnych latach. Czy jesteśmy gotowi na zmiany? Jak mocno depresja, zaburzenia lękowe i inne choroby psychosomatyczne uwypukliły się podczas pandemii i jak to rzutuje na przyszłość? Czy samotność jest dobra? Czy depresja to koniec świata?