Dominika Słowik w Samosiejkach zasiewa ziarno niepokoju. W jej opowiadaniach człowiek i natura zlewają się ze sobą. Kończy się koegzystencja i dwie rzeczywistości, które ludzkość próbowała trzymać w ryzach, stają się jedną. Tym razem przewagę ma jednak przyroda, o której sile człowiek zapomniał i żeby przetrwać, musi nauczyć się z nią żyć.

Purdue Pharma, zarządzana przez braci Sacklerów, wyprodukowała i wprowadziła na rynek OxyContin w 1996 roku. Promowany jako środek przeciwbólowy o uwolnionym działaniu, miał nie być uzależniający. A przynajmniej tak był promowany przez Purdue. Tymczasem pomiędzy 1995 a 1996 rokiem ilość przepisanych recept na środki przeciwbólowe w Stanach wzrosła o osiem milionów, a w 1999 roku aż o 11 milionów. Te zatrważające liczby pokazują i udowadniają, w jak krótkim czasie zapotrzebowanie na te konkretne leki rosło. Nie pokazują niestety, co to z sobą niosło – kolejne zgony.

Krwawa, chwilami aż makabryczna Córka rzeźnika Yaniva Iczkovitsa to trochę powieść drogi utrzymana w lekko baśniowej konwencji, a trochę psychologiczno-filozoficzny dreszczowiec. Jednocześnie jest tak bardzo przy życiu, pokazując, że wszyscy potrzebujemy miłości i bliskości. Trudna. Wciągająca. Niebezpieczna jak wilde chaje – dzika bestia – tytułowa córka rzeźnika, która ma na imię Fania i jest matką pięciorga dzieci. Matką i żoną, która zawsze nosi na udzie nóż i pewnej nocy wyrusza z domu, by odnaleźć męża swojej siostry. Porzucone żony, aguny, pozostają w zawieszeniu, dopóki nie uzyskają listu rozwodowego. Traktowane z litością, ale i podejrzliwością "gdyby umiała upilnować, upilnowałaby" pozostają na marginesie życia żydowskiej społeczności

Bardzo przyjemna książka do czytania na dobranoc. Wszystkie wyprawy prócz akcji zawierają również przesłanie lub złotą myśl. Wyjątkowości dodają ilustracje Piotra Rychela, które są fenomenalnie wykonane.

Powieść napisana jest z perspektywy V. (jednego z uczestników). V. ma fioletowy kombinezon i tendencję do gubienia się. Całą historia, ukazana jego oczami, odzwierciedla scenariusz gry w rzeczywistości. V. wykonuje codzienne zadania i tak, jak pozostali, próbuje wyśledzić impostora. Głosuje, eliminuje kolejnych członków każdego dnia. Czy słusznie? To się okaże na samym końcu książki, a zakończenie jest bardzo zaskakujące!