Treść jest niesamowicie różnorodna. Historie są realistyczne albo kompletnie fantazyjne, dotyczą codziennego życia albo specjalnych okazji, zdarzają się głównej bohaterce, jak i osobom z jej otoczenia, są śmieszne, dziwaczne, trudne lub przerażające – za każdym razem kończąc się jednak dobrze. Autor wplata do opowieści całkowicie zwyczajne sprawy, jakie na co dzień może przeżywać dziesięciolatka: zaczepianie przez klasowego łobuza, próby przypodobania się grupie rówieśników, marzenie o byciu już dorosłą, szukanie skarbów, granie we wciągające gry na nowym smartfonie…

  Nie zabrakło też części dla rodziców: ośmiu stron tekstu, który jest zarówno zwięzły, jak i łatwy w odbiorze. Rodzic dowie się z niego m.in. dlaczego samotność dziecka oznacza jego cierpienie, dlaczego przyjaźń to nie to samo, co popularność czy współuczestnictwo w grupie rówieśniczej, jak rozwiązują konflikty dzieci w różnym wieku oraz jakie pułapki kryją się za słowem „przepraszam”. W dalszej części dorosły pozna praktyczne sposoby, jak pomóc swojej pociesze w konkretnych trudnych sytuacjach. I co unikatowe: że wiele problemów dziecka wiąże się nie tyle z jego psychiką, co z szeroko pojętym środowiskiem, w tym z dietą i ruchem na świeżym powietrzu.

Nie zabrakło też części dla rodziców: dziewięciu stron tekstu, który jest zarówno zwięzły, jak i łatwy w odbiorze. Rodzic dowie się z niego m.in. dlaczego konflikt jest wartościowym i niezbędnym elementem życia, w tym również życia dziecka w kontakcie z rówieśnikami i rodzicami, skąd bierze się nasz lęk przed niezgodą, jak odruchowo staramy się rozwiązać sprzeczkę i dlaczego metody te są nieskuteczne. W dalszej części dorosły pozna praktyczne sposoby, na rozwinięcie na bazie konfliktu takich umiejętności jak empatia, szacunek, poczucie własnej wartości i inteligencja. Zgłębi też siedem praktycznych metod, jak pomóc dziecku wyjść z trudnej sytuacji wzmocnionym, a nie stłamszonym.

Książka jest ładnie wydana, kolorowa i ma sympatycznych bohaterów – Pawła i Nadię – rodzeństwo, które proponuje czytelnikom zdrową rywalizację w ratowaniu środowiska. Które dziecko nie lubi konkurować z innymi? Ja takich nie znam. Cel jest szczytny, bo nagrodą jest zadbane środowisko. Problemy, omawiane w tej publikacji, są poważne, ale przedstawione w sposób przystępny dla młodego człowieka. Ciekawostki są interesujące i zaskakują nawet dorosłych. Co to jest ślad węglowy? Czym jest PSZOK? Czy warto zbierać deszczówkę? Co zrobić z niepotrzebnymi już ubraniami?

Wiele osób, z którymi autorka rozmawiała, ma ogromne trudności, żeby mówić o swoich przeżyciach, mimo że było to wiele lat temu. Te wspomnienia są wciąż żywe i nadal wywołują ból. To historie całych rodzin skrzywdzonych na całe życie. To historie utraconych więzi, straty dzieci przez matki i osieroconych kilkulatków. Niewyobrażalne tragedie, które spotkały panią Krystynę Budnicką, pana Mariana Kalwarę, panią Katarzyną Mieloch, pana Józefa Lipmanema, panią Zofię Lubińską-Rosset, każdy czytelnik może niemal poczuć współczucie tak ogromne, że wywołuje fizyczny ból. Wielki ukłon w stronę autorki książki za to, że w każdym pytaniu pokazywała szacunek, podziw i wielkie współczucie rozmówcom.