Akcja powieści rozgrywa się w dwóch planach czasowych: teraz i trzy lata temu. Współczesne wydarzenia śledzimy z perspektywy pierwszoosobowej narracji świeżo poślubionej Trici, zaś przeszłość należy do doktor Hale, w której uporządkowanym dotąd życiu pojawia się dwóch mężczyzn. Który z nich będzie przyczyną jej zguby?

„Co zjadłem przez rok (i o czym wtedy myślałem)” obejmuje czas od stycznia 2023 do stycznia 2024 roku. Towarzyszymy autorowi m.in. w pracy na planie „Konklawe”, świętowaniu rodzinnego sukcesu „Openhaymera”, wizycie w Mołdawi czy u króla Karola III. Wiele refleksji, uwag dotyczących zmieniającego się świata i zasad w nim panujących, piękne miejsca i ludzie z którymi chce się przebywać. Oczywiście pozycją obowiązkową do lektury jest cykl „Stanley Tucci. W poszukiwaniu włoskich smaków”. Obsesjonaci jedzenia, łączmy się! I zjedzmy coś dobrego.

  Jedyna córka to jest książka, która powinna zaistnieć w dyskusji o roli kobiety i matki w społeczeńtwie, o oczekiwaniach wobec kobiet i o sztywnych ramach, w których nadal, zdaniem niektórych, kobiety powinny się trzymać. Niestety postać Laury, jako narratorki całości, dużo psuje. Jej wyniosłość i nieumiejętność zrozumienia czyjejś perspektywy mocno przeszkadza w odbiorze całości.

Fibromialgia stosunkowo niedawno została uznana za odrębną chorobę. To zespół chorobowy charakteryzujący się uogólnionym bólem w układzie ruchu z występowaniem charakterystycznych punktów, rozmieszczonych symetrycznie, wrażliwych na ucisk, któremu towarzyszy uczucie przewlekłego zmęczenia, wrażenie sztywności oraz sen niepowodujący poczucia odpoczynku. Te niecharakterystyczne objawy, mogące sugerować inne schorzenia, najczęściej powodują znaczne opóźnienie w rozpoznaniu i tym samym, wdrożeniu leczenia. Szacuje się, że problem dotyczy 2–10% ludzi.  

Autorka wydanej dwa lata temu „Leśnej Terapii” kontynuuje temat, przedstawiając nam dwanaście rodzimych gatunków drzew, opisując kompleksowo każdy z nich zarówno pod względem morfologii, ale także w kontekstach kulturowych czy historycznych oraz, co oczywiste w przypadku tej autorki, ich wpływu na nasze samopoczucie. Dodatkowo w każdym rozdziale zawarta jest garść ciekawostek dotycząca leśnych czy parkowych darów natury, włącznie z konsumpcyjnymi. Tutaj jednak każdy czytelnik musi działać na własne ryzyko, ja się skusiłam dwukrotnie – nie moje smaki... Zastanawiające jest także ile gatunków aspiruje do bycia uznanym za miejsce ostatecznej rozprawy Judasza ze swoim podłym życiem.