Blizny przeszłości to cykl powieści z wątkiem kryminalnym z mocno rozbudowanym tłem obyczajowym. Intrygująca główna bohaterka, która dążąc do odkrycia prawdy na temat śmierci swojego ojca, przy okazji rozwiąże kilka innych zagadek oraz postara się pomóc kobietom, będącym ofiarami przemocy domowej. Jej powrót w rodzinne strony wywołuje spore poruszenie. Duszny klimat małego miasteczka, w którym każdy ma coś do ukrycia, a najpilniej strzeżona tajemnica z przeszłości może pogrążyć wielu jej najznamienitszych mieszkańców. Dziewczyna wstąpiła do policji tylko po to, by pomścić śmierć ojca i ukarać winnych.

Mamy tu trójkę głównych bohaterów i to właśnie z ich perspektywy śledzimy rozgrywające się wydarzenia. Hannah to dziewczynka, która całe życie spędziła zamknięta w szałasie wraz z bratem i matką. Nigdy nie wychodziła na zewnątrz. Budzi nasze współczucie, ale też niejasny niepokój, bo tak naprawdę nie wiemy, po której stoi stronie. Jej spojrzenie na otaczającą rzeczywistość jest niezmiernie frapujące. Jest też kobieta, której udało się uciec wraz z córką, początkowo brana za zaginioną przed laty Lenę. I w końcu Matthias, ojciec Leny, który desperacko próbuje dowiedzieć się, co się stało z jego córką.

Linn Skaber w zilustrowanej przez fenomenalną Lisę Asato Młodości zabiera nas na karuzelę życia młodych – już nie dzieci, jeszcze nie dorosłych. Hormony, emocje, tęsknota za dzieciństwem i stabilnością, chęć przygody, wstyd, rozpacz, zaciskanie zębów, marzenia i euforia przeplatają się w tej wzruszającej i mocnej opowieści o stracie, dorastaniu i zmianie. Autorka wysłuchała głosu młodych Norwegów, przedstawiła ich historie i myśli uniwersalnym językiem młodości. Słowami buntu i bezkompromisowości, który niestety często brzmi tylko w nastoletnich głowach, nie znajdując przestrzeni, w której mogą być bezpiecznie wypowiedziane.

Do debiutów zawsze podchodzę z ostrożnym entuzjazmem, ciężko jest przewidzieć, co jest w środku. I tak też jest w przypadku Małgorzaty Stefanik, wątki detektywistyczno-sensacyjne poprzeplatane koreańską dramą z elementami romansu to naprawdę mocno niecodzienne połączenie. Choć nie brakuje elementów, które nieco zastanawiają, jak na przykład sprawność fizyczna Alyssy na poziomie młodego lekkoatlety u szczytu formy, pomimo odbycia półrocznej kary w zamknięciu, czy dotychczasowa anonimowość i pozostanie w cieniu, połączone z przebywaniem w towarzystwie popularnego koreańskiego boysbandu.  

Do bazy pod K2 przyjeżdża Polska Wyprawa Narodowa, która ma za zadanie zdobyć ostatni niezdobyty zimą ośmiotysięcznik. Skład ekipy to najlepsi wspinacze wysokogórscy w Polsce, jedni z najlepszych na świecie. Połączenie doświadczenia starszych wspinaczy z wigorem wschodzących gwiazd światowego himalaizmu obarczone jest też dużą dozą indywidualności, tworząc mieszankę wybuchową. W grupie tej znajduje się dwóch outsiderów – Zuza Niska – jedna z najlepszych polskich himalaistek i Krzysztof Garda – dziennikarz który przyjechał pod K2 na życzenie głównego sponsora wyprawy, aby sporządzić relację z pierwszej ręki z pojedynku z najtrudniejszą górą świata, oraz żeby „zmierzyć się ze ścianą”.

Krzywda wyrządzona drugiemu człowiekowi, na którą przychodzi nam patrzeć, to przykre doświadczenie. Myślę jednak, że krzywda wyrządzona dziecku to podwójny ból. Thomas Geve był na tyle świadomym nastolatkiem, by wiedzieć, że jeśli prawda nie ujrzy światła dziennego, to w ten ogrom wyrządzonego zła świat mógłby nie uwierzyć.