Helga Flatland przedstawia skomplikowaną, bardzo prawdziwą relację matki z córką. Za złością i żalami, raniącymi obie strony, kryje się przywiązanie i miłość – matki do córki i córki do matki. Bohaterki są więźniarkami swoich niewypowiedzianych emocji, przez co dochodzi do ciągłych nieporozumień i konfliktów, których mogłyby uniknąć, gdyby tylko były zdolne do porozmawiania o uczuciach, od wielu lat ciążących w ich sercach jak głazy.

Ten tom czyta się tak samo szybko, jak poprzedni. Historia jest bezpośrednią kontynuacją pierwszej części, zaczyna się dokładnie w momencie zakończenia Berła światłości. Czytelnik od razu wpada w wir kolejnych perturbacji, misji i wyzwań, przed jakimi staje Taris oraz jej przyjaciele i wrogowie. Jak pisałam wyżej, Pierścień ognia stanowi bardzo dobrą rozrywkę, Woolf potrafi budować napięcie i konsekwentnie zmierza do zaskakującego rozwiązania intrygi. Na uwagę zasługuje również to, w jaki sposób pisarka skonstruowała cliffhanger dla tego tomu – jest twistem totalnym. Nie każdemu musi się podobać, jednak Woolf nie można odmówić, że zakończenie Pierścienia ognia jest pomysłowe.

Geneza powstawania spiskowych teorii jest prosta. Jest to próba wyjaśnienia zjawiska lub zdarzenia, przyjmując inne założenia niż ogólnie przyjęte, niekoniecznie prawdziwe. Wyjaśnienie to obejmuje istnienie grupy ludzi, którzy celowo doprowadzają do tych sytuacji w ukryciu, czyli zakładają istnienie spisku. Możemy mieć wrażenie, że ostatnio płodzenie nowych konspiracyjnych myśli jest popularne i tworzymy społeczeństwo, które chłonie te teorie jak gąbka, ochoczo dzieląc się  na zwolenników i przeciwników tez.

Codziennik… podzielony jest na cztery główne części, zgodne z porami roku. Mamy zatem Zimę, Jesień, Wiosnę i Lato, a także podział na poszczególne miesiące. Przed każdą z części zawarte zostały fragmenty z książki Małe Kobietki, w których ukazane zostały przykłady spędzania wolnego czasu przez dziewczyny. Dla mnie najciekawszy jest opis Bożego Narodzenia, a także Sylwestra. Korzystając z codziennika nie trzeba znać treści książki Alcott, ponieważ poznaje się ją we fragmentach. Na początku jest krótki wstęp, następnie znajduje się miejsce na notatki własne. Jest go wystarczająco dużo, dlatego można tam faktycznie zawrzeć różne informacje.

Błaganie o śmierć to powojenny Wrocław, rok 1919. Połączenie tragicznie zakończonej walki bokserskiej, obserwowanej z trybun przez Mocka i jego ojca, z porwaniem córeczki damy lekkich obyczajów, którą nasz bohater darzy silnym uczuciem, zapoczątkuje śledztwo, w którym wszystkie chwyty są dozwolone. Dla czytelnika niestety większym wydarzeniem będzie sam fakt zakończenia pewnej epoki w powieściach Krajewskiego niż sama lektura tejże.

Oprócz rozmów z ludźmi, równolegle toczy się również opowieść o państwie, którego ponadprzeciętny rozwój i nowoczesność muszą współgrać z arabskimi tradycjami, ale i zaściankowością. Małżeństwa są tu nadal aranżowane, a mężczyznom wolno więcej niż kobietom.