Arcyciekawa podróż po smakach i kulturze Hiszpanii, zanurzona w historii i z odniesieniami do dzisiejszej sutuacji państwa Półwyspu Iberyjskiego. I zdjęcia. Niebanalne, zachęcające by wskoczyć, po prostu wskoczyć na te rozgrzane uliczki i zapomnieć o pandemii, problemach naszego kraju i naszych osobistych bolączkach. Bo tam życie tętni, nawet podczas siesty, gdy wydaje się pogrążone w bezruchu.

Jest coś uroczego w tym prostym życiu bohaterów, w którym co prawda nie brakuje komplikacji i problemów, ale są one przyjmowanie jako nieunikniona część życia. Miłość, ciepło, wspólnota i próby bycia oparciem dla siebie nawzajem powodują, że książka ta otula niczym kocyk i pozwala wierzyć, że życie jest wspaniałe przy jednoczesnym dostrzeganiu jego trudów.

Bestie z brązu mogę bez wahania nazwać przyzwoitym zakończeniem trylogii Pozłacanych wilków. Autorka nie żałowała całego arsenału zagadek, legend, mitów, historycznych ciekawostek oraz zwrotów akcji, a to wszystko spisane kunsztownym piórem, z którego Roshani Chokshi może być naprawdę dumna. Nikt nie pisze tak, jak ona, co czyni jej styl prawdziwie unikatowym.  

Leszek Herman w swojej nowej książce zawarł to, co najlepsze dla tego gatunku. Historyczny ród Radecki-Mikulicz z Kresów Wschodnich, rzeczywiście żyjącą legendę o skarbie z czasów Napoleona, żądną przygód grupę przyjaciół – poszukiwaczy skarbów, znanych czytelnikom z poprzednich jego powieści, oraz bezwzględnych antagonistów nadających treści odpowiednie napięcie. Wisienką na torcie jest śledztwo, ciągnące się od Paryża po Mińsk, odtwarzanie koligacji rodzinnych na przestrzeni ponad 200 lat, połączone z próbą odnalezienia mitycznego skarbu. Koligacje tak zawiłe, że byłem bliski stworzenia mapy powiązań, byleby się w tym nie zgubić.

Mały robot stracił pamięć i ocknął się na złomowisku, już w pierwszej części. Od tego czasu wiele się zmieniło. Ma nowych przyjaciół i nowy dom. Nadal niewiele pamięta z poprzedniego życia, bo ma tylko dwa i pół wspomnienia, ale nie przestaje mieć nadziei, że kiedyś odnajdzie swoją właścicielkę – Beti. Niestety ma niewiele czasu na rozpamiętywanie przeszłości, bo los szykuje mu coraz to nowe przygody. Tym razem spotyka na swojej drodze Pana Pigglesa, którego śladem rusza wraz z przyjaciółmi. Ta podróż prowadzi ich do urokliwego miejsca w sercu miasta, a które zupełnie jak miasto nie wygląda.