Dopiero przy Finalistce dowiedziałam się, iż autorka czerpie inspiracje z wydarzeń rzeczywistych. Sprawa finalistki tytułu Miss Polski, a kolejno pretendentki do innych znaczących tytułów, odbiła się głośnym echem w latach '90. Zapewne niektórzy z nas, a na pewno nasi rodzice, pamiętają o tej szeroko komentowanej sprawie. Dla chętnego przyjrzenia się bliżej tej historii na początek nada się właśnie najnowsza książka Magdaleny Majcher, a kolejno zapoznanie się z faktami z tamtych wydarzeń, choć należy przyznać, że autorka zrobiła solidny rekonesans w temacie stalkingu czy posiadania psychofana.

Szacunek do autonomii dziecka, przyglądanie się swoim potknięciom i delikatne zachęcanie do weryfikacji własnych poglądów na wychowanie sprawiają, że mimo upływu czasu "recepty" doktora nie tracą na aktualności. Dostrzeżenie wartości w każdym, pochylanie się nad cierpieniem i nad przeciętnością z miłością, czynią ten zbiorek cenną pozycją na półce każdego, kto chce lepszego świata.

Czytałam ją tak, jak była pisana, szybko, bezładnie i dzięki temu na szczęście umykały mi niektóre szczegóły. Początkowo cała jego żądza jest bardziej jak nieporadność w chronieniu młodszej wersji siebie, która pojawiła się pod postacią dziewczynki, która nawet nie jest pewna czy chce nią być. Potem jednak dominował we mnie wstręt i gdy na końcu bohater sam mówi o tym, że był nieudolny w kochaniu swojej ulubienicy, jak ją nazywa, przeraziłam się tym, jak dałam się uwieść literackiego kunsztowi M.L. Rinnevelda. Karty tej książki wypełnione są próbą miłości, całkiem nieudaną, ale na jakimś poziomie jest tam spotkanie dwóch samotnych dusz, które chciały sobie coś dać, choć ich ciała nigdy nie powinny się do sobie zbliżyć.

Pierwszy zgrzyt pojawia się, gdy główny bohater dostaje się do magicznego świata. Uniwersum wykreowane przez Kinga wydaje mi się zbyt proste i naiwne, aby w nie uwierzyć bez kwestionowania; dodatkowo powala ogromna liczba nawiązań popkulturowych do Lovecrafta, baśni braci Grimm, czy też do Igrzysk Śmierci. Ponadto, problemem w moim odczuciu są też bohaterowie poboczni. W pewnym momencie nawarstwia się ich ogromna liczba i tak naprawdę żadne z nich zupełnie nas nie obchodzi, co mocno mnie zdziwiło, bo zwykle w powieściach Kinga każdy z bohaterów, nawet pobocznych, był nakreślony na tyle dobrze, że mogliśmy przynajmniej udawać, że nas choć odrobinę interesuje.

Dorota Krzowska-Ważna jest autorką książki dla dzieci, a w swojej drugiej publikacji powraca do czasu zarobkowego pobytu w USA. Zatrudniona w polskiej firmie, wraz z kilkoma innymi rodaczkami, sprząta domy typowo-nietypowych Amerykanów. Mamy tu więc byłą miss i jej dom pełen rodzicielskiego ciepła czy Czeszkę, która dzięki pieniądzom bogatego męża całkowicie zapomniała o swoich korzeniach. Są rezydencje krępujące swoim przepychem i zwyczajnie duże domy ludzi starszych, którzy już nie radzą sobie z zamieszkiwanym metrażem