Podoba mi się specyficzne dla autora przenoszenie ciężaru dociekania prawdy na zwykłych ludzi. Policja i prokuratura pojawiają się  tu tylko epizodycznie. To osoby niezwiązane z organami ścigania odgrywają w tej powieści kluczową rolę. Do takich właśnie postaci Wójcik nas przyzwyczaił – pospolitych, często niewyróżniających się pośród tłumu. Ta specyfika bohaterów sprawia, że łatwiej jest nam utożsamiać się z ich losami, angażujemy się w perypetie, które są ich udziałem. Piąty akt to wielki spektakl – widownia, którą jesteśmy my, nie opuści sali aż do finału.

Drzwi z siedmioma zamkami to powieść pełna staroświeckiego czaru, ujmująca fabułą i warstwą językową. Książka, która dostarczy emocji w zimowy wieczór i pozwoli oderwać się od trosk. Klimatyczna opowieść, która pobudza wyobraźnię i dostarcza autentycznej czytelniczej radości. Mam szczerą nadzieję, że wydawnictwo MG wznowi kolejne książki Edgara Wallace'a, ponieważ z wielką przyjemnością zanurzę się ponownie w stworzony przez niego świat. Bardzo dobra powieść, w której jedna tajemnica goni kolejną, a rozwiązanie jest prawdziwą wisienką na torcie.

Życiowe eksperymenty pokazują, że najważniejszymi cechami w życiu są siła i determinacja. Pozwalają one osiągnąć sukces każdemu, wystarczy jednie chcieć. To, co łączy tę powieść z innymi autorstwa Alcott, to promowanie kobiecych praw i pokazywanie siły kobiet. To niezwykle ważne, zwłaszcza kiedy zna się realia, w jakich przyszło tworzyć autorce. Jest jednak znacząca różnica pomiędzy tym tytułem a pozostałymi. Jest to, mam wrażenie, najbardziej dojrzała ze wszystkich powieść Alcott. Podejmuje w niej tematy, obok których nie można przejść obojętnie. Uczy wiary w siebie, dlatego też polecam ją każdemu.

A chyba najbardziej na tym wszystkim ucierpiał wątek Lily, która znika tajemniczo po wróżbie Maeve i w zasadzie to tyle. Oczywiście, pojawia się policja, są poszukiwania, Maeve i Roe, brat Lily, starają się ją odnaleźć, ale sam ten wątek schodzi na dalszy plan, gdy pojawia się niebezpieczne ugrupowanie, a główni bohaterowie zaczynają czuć coś do siebie. To w końcu jest historia o zniknięciu i tarocie, czy o tolerancji, walce o równouprawnieniu i nastoletniej miłości?

Czy filozofia może być ciekawa? Czy tezy stawiane już od antyku są współczesne i dziś? I wreszcie, czy filozofią jako nauką może zajmować się każdy, czy jest to tylko niejako wiedza tajemna, którą mogą posiąść nieliczni? Z mojego doświadczenia mogę stwierdzić, że filozofia ewoluuje, jednak pewne prawdy są uniwersalne aż do dnia dzisiejszego. Jedną z książek, które do dziś dnia wspominam, a która towarzyszyła mi i zaciekawiła myślami filozoficznymi był Świat Zofii. Dlatego nie mogłam się doczekać jej nowej odsłony, w postaci komiksu.