Tytułowa panna Benson uczy w szkole i jest daleka od swych młodzieńczych marzeń. Misję poszukiwania złotego chrząszcza w Nowej Kaledonii zakopała dawno przy oklaskach wewnętrznego cynika. Jednak pewnego dnia coś w niej pęka i tej fali nikt już nie może zatrzymać. Opuszcza szkołę w atmosferze skandalu i zaczyna organizować wyprawę do Australii. Towarzyszy jej blondynka w różowym kapelusiku, która wydaje się najgorszym materiałem na asystentkę. Okazuje się jednak najlepszym na przyjaciółkę. Niesamowita powieść przygodowa, która z taką samą uwagą śledzi przygody w zewnętrznym, jak i wewnętrznym świecie bohaterów, pięknie podejmuje temat odwagi i podążania za swoimi wartościami.

Ray Carney jest uczciwym właścicielem sklepu meblowego, który prowadzi przyzwoite życie i dba o żonę w kolejnej ciąży. Znosi docinki nieakceptujących go teściów, zadowolony ze swojego życia toczącego się w ciasnym lokum na Harlemie. Jego bliscy nie wiedzą jednak, że Ray trzyma sztamę z grupą gangsterów i oszustów z przedmieść. Czasy nie są lekkie, dlatego gdy Freddie, kuzyn Carneya, od czasu do czasu podrzuca mu pierścionek czy naszyjnik, Ray nie pyta, skąd je wziął. Wkrótce mężczyzna angażuje się w napad na luksusowy hotel, a interes Raya ma posłużyć za zasłonę dymną. Skok nie przebiega jednak zgodnie z planem, a Ray musi znaleźć nowych klientów z Harlemu – podejrzanych gliniarzy, bezwzględnych gangsterów i inne, nieobliczalne szumowiny z ulicy.

Jednym z najmocniejszych aspektów Berła światła, najlepiej opisanych, jest postać głównej bohaterki. Nefertati jest silna, przebojowa, zna swoją wartość i jest odważna. Potrafi walczyć o swoje, ale nie jest przy tym męcząco uparta. Jednocześnie zachowuje się czasami jak na dwudziestoczterolatkę przystało, bywa naiwna czy łatwowierna. Jednak to nie przeszkadza, ponieważ dzięki takim reakcjom jest bardziej wiarygodna. Pozostali bohaterowie również zostali skonstruowani w ciekawy i udany sposób, razem tworzą dość dziwaczną, ale też barwną i ciekawą grupę. Jedynym niechlubnym wyjątkiem jest Azrael.

Książka, która wycisnęła mi niejedną łzę, pokazując trudną drogę do kontaktu z uczuciami i wielką determinację, by swoje człowieczeństwo przeżywać w pełni. Mimo iż narracja Yunjae pozbawiona jest emocji, czytelnik doświadcza ich jakby ze zdwojoną siłą – za siebie i za bohatera, który powoli nasącza się niuansami ludzkiego odczuwania.

Przerwana lekcja muzyki to powieść autobiograficzna, złożona z przemyśleń autorki, analizy jej choroby i urywków życia w szpitalu, przeplatana raportami lekarskimi o stanie zdrowia pacjentki, do których Susanna Kaysen dotarła z pomocą adwokata pięć lat po wyjściu ze szpitala. Dopiero ze zdobytych kartotek poznała swoją diagnozę, którą był borderline.