Żar jest debiutem Weroniki Mathii w świecie literatury kryminalnej i to bardzo udanym, zarówno pod względem fabularnym, jak i językowym. Historia wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu aż do końca. To jedna z tych książek, które ciężko odłożyć, choć na chwilę. Nawet krótka przerwa na zaparzenie herbaty, wydaje się zbyt długą.

Gdy początkiem wojny Niemcy opanowały Gdańsk, skończył się przychylny czas dla zwykłych mieszkańców, ale rozpoczął się w mniemaniu jednego z ambitnych profesorów (nominowanego do Nagrody Nobla) czas rozwoju pełnometrażowej anatomii. Zwłok nie brakowało, choć trzeba było się o nie mocno postarać. Wszystko na sprzedaż, wszystko mające swoją cenę. Zaplecze w postaci pomieszczeń było, ludzi do pracy udało się podkupić, przyuczyć, pozostało tylko w pełni rozwinąć preparowanie okazów, macerowanie zwłok i podjąć się ambitnych działań na rzecz nauki. Ile z tych osiągnięć ma dzisiaj kluczowe znaczenie dla współczesnej medycyny?

Lekarze, którzy pojechali na wojnę, którzy zostawili rodziny tutaj, by pomagać obcym tam. Szaleńcy czy szlachetni? Na to pytanie chyba musi odpowiedzieć sobie sam czytelnik. Jedno jest pewne, nie każdy ma tyle odwagi, by pod gradem pocisków operować uraz wielonarządowy czy konwojować dzieci z chorobami onkologicznymi. Nie każdy musi to robić, a prócz ukraińskich medyków, znaleźli się ochotnicy zza granicy, którzy w ramach wolontariatu właśnie na to się porwali. O tym jest ta książka

Polecam lekturę tej książki osobom, które dopiero chcą rozpocząć przygodę z rewelacyjną twórczością mistrza. To dobry start. Powieść pozbawiona jeszcze pewnego patetyzmu utworów późniejszych, dywagacji i rozważań filozoficznych tak charakterystycznych dla chociażby Braci Karamazow. Dobre tempo akcji, intrygująca fabuła i galeria wyśmienitych ludzkich portretów. Mało kto potrafił tak jak Dostojewski pisać o bólu, krzywdzie i niesprawiedliwości. Jego teksty pozostają uniwersalne do dziś. Zmieniają się epoki, ludzkość ewoluuje, literatura zyskuje nowe twarze, a Dostojewski trwa na straży sprawiedliwości społecznej. Ileż emocji, smutku, cierpienia jest na kartach jego stron. Ile fascynujących spotrzeżeń. Ile prawdy.

Jedna noc z księciem to dość przyjemna, choć nie pozbawiona wad, powieść romantyczna, która pełnymi garściami czerpie z klasyki literatury. Autorka nie do końca poradziła sobie w tym gatunku, i fabularnie i językowo jest tu sporo do życzenia. Powieść jest nierówna, momentami wciąga, by za chwilę dłużyć się niemiłosiernie. Pełna pasji młoda bohaterka w zaskakująco współczesny sposób prezentuje inteligencję i ostrość sądów w czasach, gdy pozycja kobiety zależała wyłącznie od posiadania męża