Czwarta część przygód młodej Anne jest bez wątpienia najbardziej ciekawa gatunkowo. Większość informacji dowiadujemy się bowiem z korespondencji Anne z Gilbertem. Ciekawym jest to, że nie pojawiają się odpowiedzi chłopaka i że realnie pojawia się w książce tylko raz, niestety milczący. Taka sama rola przypisana została Marilli czy pani Linde, a wielka szkoda. Ogólnie rzecz ujmując brakowało mi w tej części Zielonych Szczytów i ich mieszkańców. Nie satysfakcjonowały mnie tylko wzmianki o bliźniakach czy Dianie. Chciałam poznać jej dziecko i dowiedzieć się, czy Davy wreszcie jest grzeczny. Niestety Anne zamieszkała w Summerside, a Zielone Wzgórze pozostało jedynie gdzieś w kilku zdaniach tęsknoty. Chyba każdy czytelnik chciałby poznawać losy przyjaciół Anne z Avonlea, jednak za każdym razem kiedy rozpoczynają się wakacje narracja zostaje przerwana i znów rozpoczyna się od września.

Wielka historia miesza się z fikcją literacką, tworząc przyprawiający o zawrót głowy obraz życia dzielnych ludzi, którzy za wszelką cenę chcieli nieść pomoc, ale też i przetrwać. Kristy Cambron kolejny raz przenosi nas do świata, w którym poświęcenie i odwaga jednostki, mają realny wpływ na życie przyszłych pokoleń. Opowiada o cichym bohaterstwie z niezwykłym wdziękiem i wyczuciem, podkreślając wagę wiary w tych nieludzkich czasach. 

Mamy tutaj: morderstwo, krew, zagadkę, krew, nawet trochę humoru, krew i zabawę w kotka i myszkę ze śledczymi oraz krew, duuuuużo krwi. Czyli mamy wszystko, co amatorzy thrillerów lubią najbardziej. Dodatkowo, jakie było zdziwienie, gdy dowiedziałam się, że to debiut! Piotr Kuźniak silnie zaznacza swoją obecność w czołówce najlepszych polskich autorów kryminałów. Mam nadzieję, że nie zachłyśnie się sukcesem i doczekamy się kolejnych znakomitości jego autorstwa.

Bez względu na to, jakie ścieżki wytycza nam życie, zawsze musimy pamiętać o swoich pasjach, a Fiona to mała twardzielka, która posiada niesamowitą energię i chęć poznawania świata. Ta mała dziewczynka żyje gdzieś w każdym z nas, dlatego tak świetnie się tę książkę czyta. I gdy zamkniemy ostatnią stronicę zrozumiemy, że chcielibyśmy, by ta niesamowita opowieść toczyła się dalej. Przecież opowieści żyją dopóty, dopóki ma je kto opowiadać. Czułam się wyśmienicie czytając tę powieść. Często odnosiłam wrażenie, że pisarka czytała w młodości te same książki, co ja i te same wartości są dla niej ważne.

Late to the Party w pierwszym odczuciu to przyjemna, szybko czytająca się młodzieżówka, idealna na wakacje. Zdecydowaną grupą odbiorców są młodsze osoby, uczniowie szkół średnich lub wybierający się właśnie na studia, których perspektywa dorosłego życia może trochę przerażać. Pod tą lekką warstwą kryje się właśnie to, co spodobało mi się w tej historii najbardziej – bohaterowie są w tym momencie życia, kiedy ich nastoletnie lata powoli się kończą, przychodzi dorosłość, a oni nie wiedzą, co robić, boją się i najchętniej nie opuszczaliby swojej bezpiecznej bańki.