Oprócz kreacji postaci, zwróciłam też uwagę na samo miasteczko. Zdecydowanie autorka odczarowała Podlasie w moich oczach. Stworzyła enklawę, w której wszyscy się znają, a jednak nie zna się nikt. Tak odebrałam kreację tego miejsca. Oczywiście w centrum, takim axis mundi jest sklepik Franciszka, w którym można kupić wszystko. Bardzo podoba mi się ten temat, jednak znów są takie niedociągnięcia – Franciszek ma na zapleczu prezenty, które rozdaje za darmo. Za co więc utrzymuje sklepik? To rozdawnictwo plus jakieś takie wymuszone dialogi z klientami, najbardziej mnie irytowały.

Cała seria Magdaleny Kordel przesiąknięta jest ogromną determinacją, odwagą i siłą, która drzemie w każdym z nas, należy ją jednak odkryć i wciąż podążać wybraną sobie ścieżką. Przykład Konstancji pokazuje, że nie zawsze będzie łatwo, ale przeszkody są po to, żeby je pokonywać. Wilczy dwór ma wiele nieprzewidywanych zwrotów akcji, które powodują, że książka jest dynamiczna i czyta sią ją z zapartym tchem.

To prawdziwa literacka uczta, która przybliża różne style narracji, sposoby budowania napięcia i zawiązywania intryg, tworząc unikalny obraz ewolucji gatunku. Gromadzi dzieła klasyków kryminału, thrilleru i grozy. Przeczytacie w niej utwory autorów, którzy stworzyli fundamenty tego gatunku i literacki archetyp detektywa; historie, które doskonale łączą realizm z nutą nadprzyrodzoną, zaskakujące i niejednoznaczne rozwiązania fabularne. Agatha Christie, Stephen King, Edgar Allan Poe, sir Arthur Conan Doyle, Erle Stanley Gardner to tylko część twórców – najlepsi z najlepszych w zbiorowym, przepięknym wydaniu.

Podoba mi się poczucie humoru pani Greń i zawsze jest go sporo. Balansuje na krawędzi komedii, jednakże książka zdecydowanie jest kryminałem i posiada wszystkie elementarne dla tego gatunku cechy. Uwarunkowania sprzyjają morderczym zapędom złoczyńcy, bowiem ograniczone pole manewru napędza poczucie klaustrofobicznej pułapki. Wyraźnie odczuwamy panujące tutaj napięcie, a skomplikowane relacje między postaciami dodają całości dodatkowego dramatyzmu. Kto zabił i dlaczego? Tego musicie dowiedzieć się sami.  

Obecność trudnych motywów nie czyni utworów Stańczakowej wzniosłymi. Wręcz przeciwnie, przybierają one często (lecz nie zawsze) humorystyczny charakter zakończony żartobliwą puentą. W swoich pracach autorka bywa ironiczna, niekiedy emocjonalna i zamyślona, a niekiedy łączy ze sobą te dwie skrajności.