Książka, jak zaznacza Magdalena Majcher, jest fabularyzowana. Nawet imiona głównych bohaterów zostały zmienione na jej potrzeby, jednak przebieg zbrodni, procesu i motyw zostały przedstawione dosłownie. Pisarka wykonała ogrom pracy, żeby przygotować tę publikację. Po pierwsze zapoznała się ze wszystkimi dokumentami udostępnionymi przez organy ścigania, co więcej korespondowała z zabójczynią. Chłopak nigdy nie odpowiedział na listy Majcher. Muszę przyznać, że nie lubię takich historii, ale kiedy zobaczyłam przygotowanie pisarki, musiałam przeczytać to, co zaproponowała. Nie mogłam przejść obojętnie wobec takiej pracy pisarza.

Bardzo lubię książki młodzieżowe o detektywach autorstwa Alicji Sinickiej. Ten humor i sposób kreowania postaci jest bardzo atrakcyjny dla młodych czytelników. Nie ma tu miejsca na zbędne i przydługie opisy, wszystko jest bardzo zwięzłe, a przede wszystkim zabawne. Detektywi już kolejny raz pokazują, że nie wszystko jest takie, jak mogłoby się wydawać na pozór. Niektórzy zachowują się podejrzanie bo skrywają tajemnice, ale czasem te tajemnice są najzwyczajniej w świecie proste do wytłumaczenia i nie ma w nich większych zawiłości. Przyjaciele pokazują, że nie wszystko musi mieć drugie dno, a ludzie nie są z natury źli. Wszystko można w prosty sposób wyjaśnić i nie trzeba do tego wielkich teorii spiskowych.

Mikołaj Marcela przedstawia w swojej książce kilka zupełnie innych placówek, które miały pomysł, jak tę edukację uczłowieczyć od nowa. Wszystkie te szkoły realnie funkcjonują, a są zupełnie inne niż standardowe szkoły publiczne. Kadra pedagogiczna traktuje swoich uczniów równościowo i działa demokratycznie, co sprawia że uczą młodzież chęci do podejmowania inicjatywy, wzięcia odpowiedzialności za swoją szkołę we własne ręce. To doskonała nauka do dorosłego życia.

Dziś żyjemy w świecie, w którym dziennikarstwo umarło. Zewsząd zarzucani jesteśmy tysiącami informacji, które nie mają znaczenia. Bombardowani tekstami, które redagują boty. To świat, w którym słowo stało się bezwartościowe. Jakże wielkim ukojeniem jest historia tej niesamowitej kobiety, która słowami potrafiła odmieniać czyjś nieszczęsny los. Kobiety, która miała ogromną potrzebę dociekania prawdy. Nicola Attadio opowiada swoim barwnym językiem historię, która nawet dziś zdaje się być niezwykła.

Klimat w Rajskim ogrodzie jest bardzo rozleniwiony. Z jednej strony jest sielsko, wszystko dzieje się powoli, ale panuje też jakaś niewygodna duszność. Czuć prażące słońce, smak francuskich brioszek i zagęszczającą się atmosferę między bohaterami. Cała trójka poszukuje swojej tożsamości, mierzy się z traumami i eksperymentuje ze swoją cielesnością. Bohaterowie zaczynają plątać się w swoich uczuciach, a ich związek staje się coraz bardziej skomplikowany.