Pamiętam jaki szok i zdumienie przeżyłam za pierwszym razem, czytając po raz wtóry, delektowałam się fabułą i najdrobniejszymi jej detalami. Od pierwszych stron akcja jest wartka i ostra jak żyleta, a każdy rozdział zakończony w taki sposób, że po prostu nie masz wyjścia i musisz wiedzieć, co będzie dalej. To stały zabieg w repertuarze Cobena, który sprawdza się za każdym razem. Sprawa niesamowicie wciąga, a im dalej, tym mocniej, szaleńczo, głęboko.

Mgła ma mocny początek. Autorka już w pierwszych zdaniach przykuwa uwagę czytelnika i sprawia, że poziom zaintrygowania skacze w górę. Ewelina to zupełnie zwyczajna kobieta, która chce po prostu odzyskać swoje wspomnienia. Pomaga jej w tym mąż, ale kobieta szybko zaczyna podejrzewać, że nakierowuje on jej myślenie na wybrane przez siebie tory. Jaki ma w tym cel? Czy chce ochronić ją przed złymi przeżyciami czy też kierują nim inne, wcale nie szlachetne pobudki? Ewelina odkrywa, że zarówno jej małżonek jak i jego rodzina skrywają dużo sekretów. Sama też ma ich sporo...

George to chłopiec, którego nie oszczędzało życie. Jego mama zmarła, gdy był mały, a później opuścił go jego ukochany szczeniak. Nie traci jednak pogody ducha, a przede wszystkim nie przestaje wierzyć w magię. Pewnego dnia poznaje ogromnego psa o imieniu Północ. Niedługo po tym ze zdziwieniem odkrywa, że zamienia się z nim ciałami!

Mimo wszystko nie odradzam tej lektury, a myślę nawet, że młodsze osoby mogą być nią bardziej zainteresowane niż starsi czytelnicy. Jest napisana przystępnym dla dzieci językiem, ozdobiona ilustracjami i stosunkowo krótka – ja przeczytałam ją w jeden dzień. To, że mnie nie zachwyciła, nie oznacza, że nie zrobi tego wcale.

Mi się tak książka nie podobała, uważam, że straciłam jedynie czas licząc, że wreszcie coś mnie ujmie za serce. Swoją drogą powinnam zaapelować do wydawnictwa. Czytam sporo ich książek i niestety, jak początkowo byłam zauroczona, tak teraz coraz bardziej wydane przez nich książki, wydają mi się źle zainwestowanym czasem. Szczątkowe, lapidarnie traktowane tematy to sprawa, która mnie czytelnika bardzo demotywuje od dalszego zagłębiania się w lekturę.