„Duch jeziora” bazuje na ludzkich odczuciach, na powiązaniach, na relacjach i układach zmuszających do pilnego strzeżenia sekretów. To bardzo udany portret wsi. Zamkniętej społeczności, gdzie rozmaite korelacje wymuszają określony typ zachowań. A to, co pogrzebane, na zawsze musi pozostać owiane tajemnicą. Kwiatkowski sprawnie rozwija fabułę i wie, jak sprawić, by czytelnik ciągle czuł niedosyt meandrując w morzu niedomówień. Bardzo dobra powieść, która śmiało broni się w zestawieniu z książkami znanych pisarzy. Rynek jest trudny, ponieważ jest przeładowany. Nie jest to dobry czas dla debiutantów. Tym bardziej sądzę, że warto swoją uwagę zwrócić ku powieści Mateusza Kwiatkowskiego, która niczym nie odstaje od  historii pisanych przez autorów o głośnych nazwiskach, a nawet niektórych z nich mogłaby wprawić w zakłopotanie. 

Kraina mleka i miodu to książka o tym, co może nadejść — bo przecież katastrofa ekologiczna wcale nie brzmi już jak scenariusz filmu science fiction. Globalna izolacja, zamknięte granice, strach przed brakiem podstawowych zasobów — brzmi znajomo? Tym bardziej po lekturze pozostaje niepokój i pytanie, czy do takiego świata zmierzamy… A może już w nim po części żyjemy?

„Dźwięki” rezonują. Książka, która rozpoczyna się naprawdę mocnym akcentem i gdzie akcja nie spowalnia nawet na chwilę. Sekrety, które przez lata pozostawały w ukryciu, czekają, by wychylić się z odmętów przeszłości. Świetnie opracowana fabuła i dobrze wymyśleni bohaterowie. Akcja, którą poznajemy z dwóch perspektyw czasowych, jest naprawdę wciągająca. Tak, Agata Kunderman wie, jak grać na pisarskich instrumentach. Samotna w wielkim domu Alicja, stopniowo odkrywa tajemnice swojego zmarłego męża. Obraz, jaki wyłania się z poszczególnych skrawków, jest mocno niepokojący. Czy na pewno znała mężczyznę, z którym przeżyła tak wiele lat?

Pięknie napisana opowieść o życiu, miłości, ludzkich błędach i rodzinnych konfliktach. Historia o tym, jak wiele pomyłek musimy popełnić nim wejdziemy na właściwą drogę. A może wcale nie ma właściwych dróg ? To książka napisana emocjami. Bardzo złożona stylistycznie i bogata w treść. Nie każdy odnajdzie się w tej stylistyce i nie każdego ona urzeknie. Fenomenalnie wykorzystane motywy skandynawskiej mitologii i bardzo ciekawe spojrzenie na wierzenia rdzennych mieszkańców Tasmanii. W hołdzie dla różnorodności kulturowej. Imponująca fabularnie powieść o potędze kobiet.

Lubię motyw hokeja w powieściach romantycznych, ale On i My to pierwsze takie poważne moje spotkanie z parą gejowską w tym świecie. Oczywiście, w Pucking Around też był związek mężczyzn, ale nie odgrywał on aż tak istotnej roli od początku do końca. Tutaj spotykamy się z reakcją środowiska sportowego, a zwłaszcza męskiego, na to, że zawodnik jest homoseksualny. Autorki pokazują światła i cienie tej sytuacji, od wsparcia po hejt. Zwracają też uwagę na relacje rodzinne, które w przypadku Jamiego były jak najbardziej pozytywne i wspierające, natomiast Wes nie mógł na to liczyć ze strony swoich rodziców.