A co, gdyby spojrzeć na twórczość artysty z innej strony. Kuszącego zadania podjęła się amerykańska dziennikarka Andrea Pitzer - jego efektem jest wydana niedawno w Polsce Ukryta historia Vladimira Nabokova.

Książka Sokołowskiego nie do końca jest zbiorem reportaży. Nie jest też zbiorem wskazówek dla podróżujących. Jest raczej „przyglądaniem się” Rosji, obserwowaniem miast, zatapianiem się w ruinach i w tamtejszej rzeczywistości. Nie ma osądzania, nie ma też pseudo-inteligenckich dywagacji, dzięki czemu rodzi się zaufanie w słowa autora. Sokołowski prowadzi czytelnika po rosyjskich miastach, zarówno tych upadłych, symbolicznych, jak i majestatycznych

Czytamy o milowych krokach w jego życiu- występach w uniwersyteckiej grupie Cambridge Circus, gdzie uczył się bycia śmiesznym, a dzięki występom zdobywał wiedzę o psychologii publiczności. Moment, w którym odkrywa swój talent. Porzucenie myśli o pracy w kancelarii prawnej  na rzecz pracy w dziale rozrywki radia BBC. Dzięki niej odkrywa, że pisanie komedii sprawia mu ogromną przyjemność i że ma do tego talent.

Po zakończonej lekturze byłem rozczarowany. Owo odczucie wynikało z moich oczekiwań wobec tak, a nie inaczej sformułowanego tytułu. Nie polecam jej osobom zainteresowanym przestępczością dwudziestolecia międzywojennego, gdyż zawierała mało informacji o niej w stosunku do spraw politycznych, a na dodatek znajdowały się głównie w drugiej połowie książki, gdy już można się było do tej pracy zniechęcić. Mojej opinii nie zmienił fakt, iż „Doktor Łokietek i Tata Tasiemka” wizualnie prezentuje się bardzo dobrze. Twarda oprawa z obwolutą, a przede wszystkim wiele przedwojennych zdjęć dokumentujących opisywane wydarzenia stanowiło cenne uzupełnienie treści

W "Innej duszy" nie znajdziemy żadnych wtrętów z fantastyki. Choć uwielbiam ten gatunek, to do tej pory zbyt często odnosiłem wrażenie, iż Orbitowski niepotrzebnie na siłę wrzuca wątki fantastyczne tam, gdzie w ogóle ich nie powinno być. Dobrze, że wymogi serii promowanej przez wydawnictwo Od Deski Do Deski – a więc postawienie na zbeletryzowany reportaż w stylu "Z zimną krwią" Trumana Capotego – niejako wymusiły na utorze porzucenie starych nawyków. Panie Łukaszu, oby tak dalej!