Lektura tej wspaniałej książki dla dzieci przywiodła mi na myśl dzieło Christophe'a Chabouté, w którym scenerią jest morze, a pośród niego strzelisty labirynt z cegieł, zwieńczony ostrym, kręcącym się w kółko światłem, bohaterem zaś mieszkający tam mężczyzna, tytułowy Samotnik.

Ciekawym wstępem są wypowiedzi obu panów na temat reakcji czytelników na poprzednią publikację. Piszą o tym, jakie gromy spadły na ich głowy, w jaki sposób bezkarność anonimowych postów na forach internetowych otworzyła wrota przeróżnym uczuciom.

Jak wiemy jednak, nic nie może przecież wiecznie trwać, toteż nie dziwi nas, że coś zaczęło się psuć. Trzy pozornie niewinne, całkowicie ze sobą nie związane zdarzenia sprawiły, że poczucie własnej wartości bohatera zostało podważone. Zbiły go one z tropu. Tytułowy upadek to droga w dół ze szczytów powodzenia i szacunku, na łeb na szyję, w odmęty grzechu i nihilizmu, w piekielne kręgi amsterdamskich kanałów.

Nietypowo opowiedziana droga nastoletniej Jenny szukającej swojej zaginionej matki Alice, jest kanwą historii prowadzącej do zaskakującego finału.

Narracja odbywa się z perspektywy trzech osób. Pierwszą z nich jest straszy mężczyzna Ira, którego poznajemy zaraz po tym jak ulega wypadkowi samochodowemu. Czekając na pomoc, mężczyzna wspomina całe swoje życie- najczulej żonę Ruth. To właśnie ona, stając się bardzo rzeczywistym wytworem jego wyobraźni, wspiera go aby się się poddawał i przekonuje, że jego czas jeszcze nie nadszedł. Kolejnymi bohaterami są: Sophia, studentka ostatniego roku historii sztuki i Luke, który zajmuje się ujeżdżaniem byków. Historia opowiadana z ich perspektywy idealnie wpisuje się w kanony literatury romansowej