Na początku jest trzęsienie. To wielkie kiszki trzęsą się i skręcają… Niepokojące dźwięki dobiegające z trzewi zwiastują tragedię. Brzuch się kurczy - słoń karleje. Świadomy zagrożenia głodomór wprowadza wraz ze swymi tajemniczymi, mysimi pomocnikami (ilustracje momentami podświadomie sugerują mi płeć męską) stan wyjątkowy, dokonując aktu rozpisania szczegółowego, zbilansowanego menu

Cóż to za mędrzec, otwarcie popierający zakaz noszenia muzułmańskich chust w szkołach, który jednocześnie okazuje się być posłańcem Sił Nieczystych postulując wyprowadzenie z publicznych placówek znaku krzyża. A nade wszystko lubieżnik jakich mało, tak komentujący obowiązkowe lekcje masturbacji dla hiszpańskich nastolatków w ramach kampanii „Rozkosz jest w twoich rękach’’:  

Problem z powieściami takimi jak "Diaspora" jest często ten sam: kto liczy na porywającą, pełną zwrotów akcji historię, doprawioną szczyptą mięsistych dialogów i bohaterami, których nie sposób nie polubić, ten musi poczuć się rozczarowany. Nie fabularnymi fajerwerkami ten gatunek stoi.

Zamiast reportażu o losie polskiego pracownika, Sturis snuje opowieści  o tych, którzy stawiają czoła drobnym wyzwaniom i organizują swoją egzystencję w nowym miejscu. Jeśli dobrze się przyjrzeć, losy Polaków nie różnią się tak bardzo od Manxów, którzy dzielą z nimi trudy pracy w śmierdzącej małżowni lub spędzają wolne wieczory w lokalnym pubie. Autor unika generalizowania i nie serwuje czytelnikom komunałów na temat przystosowywania się do innej kultury

Niestety niektóre miejsca sprawiały wrażenie niedopracowanych, czasem rozdziałom brakowało logicznego zakończenia i szarpana narracja kilka razy rwała się niespodziewanie. Niemniej jednak, akcja konsekwentnie biegła naprzód, w intrydze znalazło się miejsce na miłość i na zdradę, pokazy biegłości rycerskiego rzemiosła oraz podróże po całej Europie. Witelo był człowiekiem światowym i dzięki niemu czytelnik będzie mógł poznać średniowieczną Legnicę, Pragę, Paryż, Prusy, Rzym, Wenecję i Bałkany.