Brak ciszy, wieczny zamęt. Renesans Harlemu, bo tak nazywa się rozkwit dzielnicy przypadający na lata 20. i 30. XX wieku, to jednak coś więcej niż muzyka. Rozwijała się wtedy „czarna literatura” i przekonanie, że w opresyjnej kulturze białych można zrobić wyłom. Ten intelektualny prąd wpłynął na wszystkich Afroamerykanów, zmienił ich świadomość i zrewolucjonizował tożsamość.

Naczelny archiwista polskiego rocka ma jednak tę cechę, że do opisywanych przez siebie artystów podchodzi z pozycji kolan. Trudno w jego publikacjach doszukać się ciemnej strony mocy, nie mówiąc już o skandalach i kontrowersjach. Przypuszczam więc, że sporo wiadomości, jakie uzbierał na przestrzeni ostatnich lat, zachował dla siebie, by niepotrzebnie nie psuć wizerunku Riedla

Jakie miejsce wśród tych wszystkich wydań zajmuje propozycja Wydawnictwa MG? Mieści się bliżej tych, które oprócz tekstu niosą ze sobą coś więcej. Nie mamy na szczęście żadnych udziwnień w postaci fotosów z filmu lub innych obliczonych na fajerwerki zabaw. Wydanie jest stonowane. Już okładka zaciekawia stonowaną zielenią uzupełnioną o skromny rysunek – Tadeusz z Zosią. Czyim dziełem jest ta ilustracja? Michała Elwira Andriollego.

Jednak pan Stilwell zaprezentował prawdziwą klasę! Możemy w książce znaleźć mnóstwo informacji na temat działań sił specjalnych z całego świata. Ukłon należy się również tłumaczowi- Sławomirowi Kędzierskiemu, który bardzo merytorycznie uzupełnia niedopowiedzenia samego autora.

Jeśli ktoś z was nie czytał „Czerwonej mgły” i „Czarnego horyzontu” – wcześniejszych książek z cyklu – niech się nie przejmuje, ich znajomość nie jest potrzebna do czerpania przyjemności z „Białej reduty”. I cóż jeszcze mogę dodać? Jest to bez wątpienia książka dla tych, którzy nie zgadzają się z twierdzeniem, iż „Krul” jest jeden, a zamiast pana w muszce na tronie woleliby już zobaczyć elfa.