Nie powinno się zdradzać zbyt wiele szczegółów, ponieważ w powieściach pisanych przez Kinga to właśnie odkrywanie powoli świata przedstawionego stanowi klucz do czytelniczej przyjemności. Odkrywanie ich nie zawiedzie tych, którzy w długie jesienne wieczory potrzebują książki, z którą będzie można zanurzyć się w miękkim fotelu na kilka godzin.

„Druga ojczyzna” to efekt gruntownych badań, które Anuradha Bhattacharjee przeprowadziła na potrzeby swojej pracy doktorskiej. Wertując stare dokumenty i korespondencję, odnajdując dzieci, które mieszkały w obozie w Balachdi, nawiązując kontakt z córką Jama Saheba, czy rozmawiając z Hindusami żyjącymi w pobliżu uchodźców, badaczka odtworzyła wielowymiarowy obraz tego niezwykłego miejsca. Z naukową wnikliwością odnotowała najmniejsze szczegóły związane z jego istnieniem

Jastrzębski przemierza kraj wzdłuż i wszerz, poznając ludzi, ich historie, marzenia i obyczaje, a czytelnik czuje, że robi to razem z nim. To chyba największa zaleta tej książki – i największa zachęta, by na własne oczy zobaczyć to, o czym mówi. Jego uwadze nie ujdzie żaden ciekawy wątek, a nawet te najciekawsze autor opowiada tak, że chciałoby się go słuchać bez końca.

Szereg recenzentów, tysiące czytelników powtarzają złotą myśl nieznanego myśliciela, a tymczasem autor, swoją drogą niedoszły filozof, podśmiechuje się znad gazety, - kto bowiem zabroni inteligentowi przez duże I stworzyć fikcyjnego mędrca o wdzięcznie brzmiącym nazwisku (Schutthaufen - kupa, rumowisko) i zagrać na nosie wszystkim od samego początku. Przedni to żart czołowego publicysty.

Jednym z policjantów prowadzących śledztwo jest brat Nancy Jenkins, jawnie pałający chęcią zemsty.
Gdy przy trzecim ataku udaje się złapać szaleńca, dla dr Spiera jest to dopiero początek wydarzeń prowadzących w nieoczekiwanym dla niego kierunku...