W efekcie podobnie trudno jest mi sobie wyobrazić, że bohaterowie tej historii mogliby istnieć naprawdę. Po prostu im nie wierzę. A przecież nie ma nic gorszego dla tego typu literatury niż brak wiarygodności i autentyzmu. Niestety.  

Książka wypełniona jest mnóstwem liczb i wzorów, których zagęszczenie na niektórych stronach może u osób wrażliwych doprowadzić do ataku padaczki. Co prawda sami autorzy już na wstępie zaznaczają, że czytelnicy, którym matematyka „sprawia kłopoty”, powinni opuszczać fragmenty z równaniami i szczególnie się nimi nie przejmować. Trudno jednak czytać porządnie książkę, omijając trzydzieści lub czterdzieści procent jej zawartości.

Ostatnia książka Sawińskiej to zbiór wywiadów z Polakami, którzy ulokowali uczucia w Koreańczykach. Z rozmów wyłania się obraz trudności związanych z przystosowaniem się do obcych obyczajów i norm postępowania. Okazuje się, że Korea Południowa jest państwem, w którym obowiązują surowe reguły życia społecznego, że w relacjach międzyludzkich ważna jest hierarchia wynikająca z wieku, a w związkach obie płcie przyjmują określone role.

Mimo iż sam „Kapłan Diabła” nie jest lekturą ciężką, równocześnie nie jest też lekturą z której każdy jest w stanie skorzystać jednakowo. Zdecydowanie jest to zbiór tekstów dla osób o otwartym umyśle, szukających innych sposobów myślenia niż ich własny oraz dla tych którzy nie przyjmują bezkrytycznie wszystkiego co przeczytają.

Tu kryje się największa ściema akcji promocyjnej. Zanim czytelnik wraz z główną bohaterką trafią do tego tajnego Klubu Julietty, muszą przebrnąć przez jej liczne wahania nastrojów, lukrową miłość do apatycznego chłopaka, sztampowe fantazje na temat wykładowcy, znajomość z dziewczyną występującą w amatorskich filmach porno, znajomość z kolesiem, który takie strony prowadzi, pub dla zboczeńców, tajemnicze zaginięcie, służbowe relacje chłopak-szef, słabość głównej bohaterki, wewnętrzne rozterki, cnotliwe przemyślenia oraz separację. Wszystkie te bzdury to przynajmniej trzy czwarte objętości książki.