Nie do końca szczęśliwe małżeństwo Mii i Fredrika, od 3 lat przeżywa renesans, w zapomnienie poszły wszystkie złe lata. Jednak gdy mężczyzna podczas rodzinnych wakacji doznaje ataku nerwowego, okazuje się, że powodem zmian jego osobowości jest guz mózgu. Trzy lata, które Mia uważała za najlepsze z ich wspólnego życia, lata które miały napełnić ją energią, okazują się produktem ubocznym guza mózgu.

Olga Gromyko spisała zabawne sytuacje z jej sześcioma szczurynkami w rolach głównych, a Marina Misiura je zilustrowała. W ten sposób powstała śliczna i zabawna książeczka, która przybliża charakter tych gryzoni i przełamuje barierę strachu i lęku przed dotknięciem długiego ogona, który wcale nie jest śliski, a aksamitny i cieplutki.

Pod wspólnym tytułem tego zbioru na okładce w sposób wymowny zamieszczono zdjęcie stada owiec. To dosyć mocne zagranie, zwłaszcza że gdy weźmiemy pod uwagę treść samych opowiadań da się znacznie łagodniejsze podejście do tematu. Są to lekkie i przyjemne historie opowiadane m.in. z perspektywy kota czy też nienarodzonego dziecka. Czasem zabawne, a czasem smutne perypetie bohaterów umilają czas, ale czy rzeczywiście są wystarczającym impulsem do popadania w zadumę nad losem ogółu społeczeństwa?

W środku znajdziemy zbiór piętnastu, krótkich, wierszowanych historyjek, których bohaterami są personifikowane zwierzęta. W każdej z nich można odnaleźć ponadczasowe, uniwersalne zasady rządzące naszym życiem. Warto zwrócić uwagę, że od kiedy te bajki zostały napisane przez Ezopa (a jego życie datuje się na VI wiek p.n.e.) żadne z przedstawionych odniesień do ludzkich zachowań nie uległo zmianie

Autor niesamowicie potrafi zobrazować nie tylko klimaty życia w pobliżu Zony, ale doskonale oddaje również specyfikę słowiańskich dusz jakie z całą pewnością posiadają bohaterowie Sztywnego. Przed nasze oczy trafia obraz brudnego i nic nie mającego z moralnością wspólnego otoczenia w jakim przyszło żyć głównemu bohaterowi.