Andaluzyjka, Violeta Flores Anaya, pod groźbą wysłania jej matki i brata do obozu koncentracyjnego, zamieszkała z Piękną Bestią. Jej obowiązkiem było utrzymanie mieszkania w idealnym stanie, przygotowywanie obiadów i kolacji, sama musiała być ładna, czysta, uperfumowana oraz dyspozycyjna o każdej porze dnia i nocy. Wydawcy Mauro Balaguerze, nękanego przez własne problemy, opowiada o życiu u boku kobiety uznanej za najbardziej zdegenerowaną zbrodniarkę II wojny światowej.

Po tym, jak jego pierwsza żona została zamordowana, Camille Verhoeven myślał, że jest już uodporniony, że nic gorszego nie może go spotkać. Przestał się mieć na baczności. I to był jego błąd.

Spośród ogromu zdarzeń, wybrał te, które najwierniej oddają specyfikę służby. Mnie osobiście mocno poruszył opis "roty" czyli sposób działania strażaków na miejscu akcji ratowniczej. Jest kwintesencją tej szczególnej służby jaką jest ratownictwo.

Bohaterką drugiej historii jest Rielle. Dziewczyna pochodzi z rodziny zamożnych farbiarzy, którzy marzą o awansie społecznym. Jest to trudne, bo światem, w którym żyją rządzą bardzo sztywne reguły. Rodzice Rielle pochłonięci są szukaniem odpowiedniego męża dla córki, a ona stara się odnaleźć w szkole, do której uczęszczają lepiej sytuowane koleżanki. Sytuacja robi się interesująca, gdy na jej drodze staje „splamiony” – człowiek  nielegalnie posługujący się magią. Gdy przetnie drogę dziewczyny, jej los się znacząco odmieni. A kiedy ta pozna Izare, biednego i przystojnego malarza, wydarzenia skomplikują się jeszcze bardziej.

„Narody Wietnamu” to typowe kompendium. Znajdziemy w nim skrótowe opisy każdej z mniejszości uporządkowane według jednego klucza: „liczba ludności”, „inne nazwy”, „język”, „lokalizacja”, „historia”, „wierzenia”, „stroje”, „gospodarka”, „zwyczaje i obyczaje” oraz „kultura i sztuka”. Jest to wiedza skondensowana – autor nie zagłębia się w szczegóły, rezygnując z nich na rzecz esencjonalnych opisów. Poznajemy kulturowe bogactwo Wietnamu, ale z pewnego dystansu.