I Lola i Alice, główne bohaterki, miały szczęście poznać takich właśnie mężczyzn. Miały również szczęście poznać się nawzajem. Lektura książki "Dziewczyna o włosach jak len" zjednoczyła dwie kobiety, jedną starą, drugą młodą.

„Białoruś. Miłość i marazm” spodoba się tym, których ciekawią kościoły, cerkwie, zamki, spuścizna po Wielkim Księstwie Litewskim i najnowsza historia. Dziejowy szlak każe jednak zastanawiać się i nad współczesnymi wyzwaniami. Jaka przyszłość czeka Białoruś? Jaki kierunek obierze państwo Łukaszenki?

Powojenna historia  Wywiadu Jej Królewskiej Mości jawi się jako ciąg nieustannych wpadek i niewiarygodnych wręcz błędów.  Kiedy do księgarń trafił pierwszy tytuł z Bondem Casino Royale Brytyjczycy mieli już za sobą katastrofalne w skutkach próby zainstalowania siatki wywiadowczej na Łotwie i w Albanii. W drugim przypadku fiasko operacji było tym większe, że sponsorowaną ją z pieniędzy propagujących doktrynę Amerykanów.  Młodsza wywiadowcza siostra- CIA liczyła, że przy MI6 nabierze doświadczenia.  Zamiast tego skończyło się na wzajemnych oskarżeniach o przeciek i amatorstwo. Przez najbliższe dekady jedynym usatysfakcjonowanym agentem był 007.  

Bohaterami "Korespondenta" są Adam i Caroline Matyasowie, dziennikarz i fotografka, Malarz, najemnik Bob Nelson oraz małżeństwo Gopalów. Wszyscy niosący z sobą odrębną historię, ich losy łączą się na pewien czas w domu Gopalów w Delhi.
Historia o zaginionym francuskim korespondencie wojennym opowiedzianym przez Boba Nelsona nieoczekiwanie wprowadza zamęt w życie Matyasów, doprowadzając do skutków, których w trójkę  nie byli w stanie przewidzieć.

Powieść Sandersona jest do bólu klasycznym fantasy. Nie znajdziemy tu niczego nowego i odkrywczego. Bohaterowie, sposób prowadzenia akcji, konstrukcja fikcyjnego świata – wszystko to opiera się na od dawna sprawdzonych motywach. Dla niektórych takie podejście autora do tematu uchodzi za rzecz niewybaczalną i stanowiącą wystarczający powód do zmieszania książki od góry do dołu (sam widziałem przynajmniej jedną taką recenzję, w której za największy i niewybaczalny grzech "Drogi królów" uznano właśnie odtwórczość). Tymczasem zamiast silić sie na oryginalność, Sanderson po prostu sprawnie przyciąga uwagę czytelnika swoją opowieścią, dając mu przynajmniej kilkadziesiąt godzin naprawdę dobrej zabawy.