
Ostatnia noc w Tremore Beach. Mikel Santiago. Czarna Owca 2016
Na opowiedzenie tej historii w zupełności wystarczyłaby połowa objętości książki. Santiago przytłacza nadmierną treścią, odbierając tym samych przyjemność z poznawania dalszego ciągu. A szkoda, bo sam pomysł był intrygujący.

Moje córki krowy. Kinga Dębska. Świat Książki 2016
To opowieść na dwa głosy; o życiu, miłości i więzach rodzinnych. Dwie siostry, Marta - aktorka i Kasia - nauczycielka, różnią się praktycznie pod każdym względem. Niewyjaśnione nieporozumienia, mające swoje źródła jeszcze w czasach dzieciństwa, wciąż potęgują wzajemną niechęć. Chcąc nie chcąc muszą jednak zbliżyć się do siebie w obliczu choroby, która najpierw spada na ich matkę, a krótko po tym na ojca.

Historia ciała. Tom I. Od Renesansu do Oświecenia. Praca zbiorowa. Słowo / obraz terytoria 2015
Zbliżając się do podsumowania, nie sposób również nie wspomnieć o wspaniałej kolekcji fotografii dołączonej na końcu książki. Jak sama nazwa wydawnictwa sugeruje, bardzo często jego publikacje dążą do kompromisu między słowem a obrazem w taki sposób, by oba te elementy wzajemnie się uzupełniały. Galeria rozmaitych reprodukcji wieńcząca dzieło francuskich uczonych daje czytelnikowi wyśmienitą okazję, by stał się jednocześnie widzem i na własne oczy ujrzał, jak prezentowano człowieka i jego ciało od Renesansu do Oświecenia.

Zły kocurek nie lubi psów/Zły kocurek nie lubi cukierków. Nick Bruel. Mamania 2016
Dzieciaki z radością odnajdą w nich także naklejki i zakładkę do książki, którą można wyciąć z tylnego skrzydła okładki. Ale nawet bez tych dodatkowych atutów seria „Zły kocurek” jest ciekawą propozycją dla najmłodszych, pokazującą, że rozrabiaki mają wielki urok. Książeczki edukują w nienachalny sposób, pokazując skutki łakomstwa czy też konieczność akceptacji odmiennych potrzeb różnych stworzeń. Kiedy szczeniaczek chce się bawić, a Kocurek spać, konflikt interesów jest nieunikniony. Pomysłowy kociak stara się przechytrzyć pieska, ale czy uda mu się ta sztuka?

Moja złota rybka zombie. Mo O’Hara. Wydawnictwo Literackie 2016
Wszystko okraszone humorem i ociekające ironią, co jest niewątpliwym walorem książki, choć niekoniecznie rozumianym przez młodszych czytelników. Autorka celnie pokazuje sposoby radzenia sobie dzieci z dominacją i agresją silniejszych. Wplata też wątki szacunku do pracy innych, doceniając rolę szkolnych kucharek, które pomimo serwowania przebrzydłych dań okazują się bohaterkami w walce ze szkolną epidemią zombie.