Na początku trudno jednoznacznie określić, kto jest tutaj głównym bohaterem. Czy jest nim trzyipółletni Malone, twierdzący, że jego mama nie jest jego prawdziwą mamą, czy komendantka Marianne Augresse, która ostatecznie zajmuje się jego sprawą. Natłok  postaci przewijających  się przez całą historię, a co za tym idzie, duża liczba narratorów, burzą spójność akcji i wprowadzają zamęt. Fakt, iż część z nich nie wprowadza istotnych kwestii do całości sprawia, że momentami czytanie powieści jest iście syzyfową pracą.

Z książki dowiadujemy się co leżało u podstaw teorii względności Einsteina i równania falowego Schrödingera, czym się inspirowali i jak krok po kroku dochodzili do swoich odkryć. Przede wszystkim zaś poznajemy ich zmagania w dążeniu do unifikacji fizyki. Jednocześnie dowiadujemy się jak wydarzenia historyczne przyczyniły się do ich życiowych decyzji, jacy byli w życiu osobistym i zawodowym oraz jak doszło do tego, że zostali przyjaciółmi.

Każdy z autorów zachował swój styl. Widać, w każdym z rozdziałów, charakterystyczne cechy pisarskie ich twórców. Wszyscy tworzący tę książkę mieli tylko jeden rozdział, aby pokazać siebie. Te starania są widoczne, każdy z nich chciał być najlepszy. Dzięki temu, ta książka jest dopieszczona pod każdym względem. Krótka forma to ciężki orzech do zgryzienia dla pisarza. Musi się mocno postarać, aby stworzyć spójną całość w skąpym tekście.

Nie od dziś wiadomo, że bardzo często za sukcesem męża stoi jego żona. W jaki zatem sposób te wybrane siedem kobiet przyczyniło się do sukcesów swojej drugiej połówki? I co najważniejsze, jakie sukcesy mają na swoim koncie? Czy możliwym jest stworzenie udanych relacji partnerskich, przy jednoczesnym dążeniu  obu stron do  spełnianiu swoich ambicji? Z rozmów wyłaniają nam się ciekawe obrazy rozwiązania tego zagadnienia. Czy sławny mąż to przeszkoda, czy dodatkowa motywacja aby realizować swoje plany życiowe? Czy mogły liczyć na wsparcie i pomoc w środowisku, w którym realizowały się wraz z mężem?

Nie da się ukryć, że gry są w dzisiejszych czasach wszechobecne – widzimy ludzi grających na dworcach, w autobusach, w poczekalniach, w galeriach handlowych. Tych grających w toaletach częściej słychać niż widać, ale oni też tam są! Epoka smartfonów zmieniła nasze podejście do grania, u niektórych wykształciła nawet pewne cechy osobowości potrzebne do ukończenia gry lub wytrwania w niej jak najdłużej, by uzyskać rekordowy wynik.