Wydanie po raz kolejny – staje się to już chyba tradycją – jest dwujęzyczne i zawiera teksty oryginalne i polskie. Pozwala to z jednej strony zwiększyć objętość wydawnictwa wraz z jego ceną, z drugiej zaś – zbadać angielski tekst, porównać i ocenić przekład autorstwa Agnieszki Sylwanowicz. Co do jakości tłumaczenia, trudno jest przyczepić się do czegokolwiek – tłumaczka bardzo dobrze zna twórczość Tolkiena i ułatwia jej to z pewnością pracę nad jego tekstami.

Jeśli natomiast chodzi o Morderstwa i woń migdałów to jest to niemalże kalka słynnej książki Agathy Christie, pod tytułem „I nie było już nikogo”. Tu również czytamy o grupie ludzi, która, znalazłszy się w jednym miejscu o tym samym czasie, nagle zaczyna (że tak powiem, na sobie) doświadczać zbrodni. Do końca nie wiadomo, o co chodzi, a rozwiązanie zagadki jest bardzo nieoczywiste. I gdyby nie fakt, że to opowiadanie jest prawie w skali jeden do jednego przepisaniem powieści Christie, na pewno można by je ocenić wyżej. Jednak w tym wypadku każdy, kto zetknął się z „I nie było już nikogo” na pewno odniesie wrażenie, że Läckberg zwyczajnie „zerżnęła” pomysł od brytyjskiej pisarki, prawie w ogóle nie siląc się na bycie oryginalną.

Wątek detektywistyczny w Roku królika, kwestia znikania, śledzenia Julii Mrok przez opętanego wielbiciela Natana może przypominać poniekąd twórczość Sophie Calle – słynnej francuskiej artystki, zajmującej się w sztuce performance między innymi zagadnieniem tworzenia tożsamości i przekraczaniem granic prywatności. Calle, która najpierw sama śledziła ludzi, aby następnie wynająć detektywa do śledzenia jej własnej osoby, uderzyła w ukryte pragnienia wtargnięcia po cichu i z ukrycia w życie nieznajomych, jak i obawy większości ludzi przed byciem obserwowanym.

Munroe za pomocą czytelnych schematów i dowcipnych rysunków pokazuje, jakie może stać się to łatwe. Tym sposobem doskonale możemy np. dziecku wytłumaczyć mechanizm funkcjonowania zarówno bomby atomowej, laptopa i kłódki. Oprócz typowo mechanicznych rzeczy, możemy także w nieskomplikowany sposób przybliżyć funkcjonowanie komórek oraz części ludzkiego ciała, czy rozpracować system miar i wag. Bardzo ciekawa pozycja edukacyjna, nie tylko dla dzieci i młodzieży.

Autorce udało się stworzyć przejmujący thriller poruszający istotny, traumatyczny temat. Choć szybko można się zorientować, kto stoi za szantażem, nie umniejsza to emocji towarzyszących rozwojowi akcji. Szerokie i rozbudowane portrety psychologiczne każdej z postaci wzbudzają  zaangażowanie emocjonalne czytelnika, sama treść zaś skłania do dyskusji. Larsson udała się wcale nie łatwa rzecz – Pierwsze kłamstwo będzie prowokować do rozważań, na pewno nie pozostawi nikogo obojętnym. To zdecydowanie jeden z najlepszych debiutów tego roku. Polecam gorąco.