„Bractwo Bang Bang” to książka trudna. Nie sprawi, że poczujecie się komfortowo w zaciszu domowego ogniska. W mieście, w którym nie musicie się bać wyjścia na ulicę. W kraju, który nie zmusza was do uczestnictwa w nie waszej wojnie. Jest jak zbyt twardy materac, jak kamyk w bucie. Męczy. Uwiera… i bardzo dobrze.

Nieustanne niemal zmęczenie, niewyspanie, lęk, czy prawidłowo opiekuje się synkiem- te uczucia również nie są obce Gosi. Codzienna nauka swojego dziecka, jest najpiękniej zdobytą wiedzą w jej życiu, nie oddałaby żadnego dnia z jego życia. I to jest piękne.

Umiejętność ta, nie wynika z jej daru, tylko z konieczności; jako dziecko, w wyniku choroby straciła słuch. Sama wychowuje swoją córeczkę Daisy, którą kocha nad życie. Biorąc udział w interwencji w patologicznej rodzinie, zostaje przeklęta przez Indianina, który usiłował wybić bestię ze swojego synka, nieomal go zabijając.

"Jezus z Judenfeldu" nie jest czwartą częścią "Przypadków księdza Grosera" choć jest on głównym bohaterem tej powieści. 

W dwudziestu rozdziałach książki – każdy z nich podsumowany jest krótszą lub dłuższą sentencją – znajdują się godne naśladowania przykłady tego, w jaki sposób zachowują się niziołki. Czytelnik dowiaduje się, że pomimo tego, iż prawdziwy dom mamy w swym sercu (zgodnie z maksymą – „dom twój, gdzie serce twoje”), to przytulna norka, do której możemy wrócić po dniu ciężkiej pracy, z pewnością nie zawadzi. Ważne jest także zdrowe jedzenie, bo dzisiejsze fast foody są jak „orkowe żarcie”. Istotnym elementem życia hobbitów jest również piwo, na bazie którego można przygotować zupę piwną z grzybami – przepis można znaleźć pod koniec rozdziału drugiego.