Przemyślenia Hanny żyjącej samotnie wśród obcych ludzi, których nie rozumiała i których przeważnie się bała, są momentami ciekawe, niestety cała reszta historii nie przykuwa niczym uwagi

Dla osób, które dość dobrze orientują się w meandrach polskiej polityki, zaskoczeniem nie będzie dość specyficzne podejście profesora Kołodki do własnej osoby. Reszta z was musi zaś wiedzieć, że największą miłością były wicepremiera obdarzył samego siebie. Tak, Grzegorz Kołodko kocha przede wszystkim Grzegorza Kołodkę i obcowanie z "Drogą do teraz" nie pozostawia co do tego cienia wątpliwości. Wspominam o tym dlatego, iż w jakimś stopniu co bardziej wrażliwym osobom może to utrudnić lekturę. Biorąc jednak pod uwagę, iż w wywiadzie-rzece z politykiem chodzi przede wszystkim o treść, uznajmy, iż jest to coś, na co można przymknąć oko.

Jeśli jesteś początkującym fanem Króla, lepiej wydaj swoje ciężko zarobione pieniądze na "Lśnienie", "Miasteczko Salem", "Misery", czy którąś z innych znanych powieści Kinga. Fanatycy Króla nie przejmą się pewnie żadną recenzją, gdyż z założenia czytają wszystko, co tylko wyjdzie spod ręki amerykańskiego króla horroru.

Lektura tej wspaniałej książki dla dzieci przywiodła mi na myśl dzieło Christophe'a Chabouté, w którym scenerią jest morze, a pośród niego strzelisty labirynt z cegieł, zwieńczony ostrym, kręcącym się w kółko światłem, bohaterem zaś mieszkający tam mężczyzna, tytułowy Samotnik.

Ciekawym wstępem są wypowiedzi obu panów na temat reakcji czytelników na poprzednią publikację. Piszą o tym, jakie gromy spadły na ich głowy, w jaki sposób bezkarność anonimowych postów na forach internetowych otworzyła wrota przeróżnym uczuciom.