Dokładnie tak. Do naszych rąk trafia wybór – obszerny, zajmujący 350 stron, ale jednak wybór – fragmentów z książki pruskiego generała, do tego tłumaczony na polski nie z niemieckiego oryginału, lecz okrężną drogą z wersji angielskiej (przestarzałe tłumaczenie z końca XIX wieku - w międzyczasie ukazały się już dwa nowe tłumaczenia na język angielski).

Po lekturze „Sun Tzu pod Gettysburgiem” można dojść do wniosku, że historia wojskowości nowożytnej pełna jest sytuacji, w których dowódcy wojskowi wykazali się małą wyobraźnią bądź brakiem rozsądku. Przypadkowa zbieżność działań z zasadami opisanymi w „Sztuce wojny” świadczyła jedynie o zdolnościach przywódczych i znajomości zasad strategii w ogóle. Postać Sun Tzu wydaje się w większości przypadków przywoływana nadaremno.

Całość napisana sprawnie i zwięźle, ale… no właśnie, ale nic poza tym. Czyta się to dobrze, momentami czarny humor skłania do niewymuszonego uśmiechu, innym razem fatum jakie krąży nad bohaterką zasmuca, jeszcze innym wizja równie bezczelnych co beznadziejnych przedstawicieli płci brzydkiej (w tej historii brzydkiej ewidentnie) irytuje i złości

Pociąg relacji Katowice-Świnoujście, nadpobudliwy konduktor i ja- królowa jednego z trzech pustych przedziałów w środku wakacyjnego sezonu. W dłoniach dzierżę niebylejakość, nie byle Jegomościa. Macieja, syna Jerzego. Trzymam zbiór fenomenalnych, lotnych felietonów, inteligencji, kwintesencji niesamowitego humoru i tak rzadko spotykanej ironii na poziomie. Ale to przecież on, Stuhr, który panicznie boi się awokado.

To pierwsza taka sprawa, z jaką Stephanie Plum spotyka się w swojej karierze w firmie poręczycielskiej. Chodzi bowiem o kaucję ustaloną w przypadku wyznaczenia opiekuna prawnego dziecka. Ma zastosowanie gdy istnieje podejrzenie, że jedno z rodziców może wywieźć dziecko w jakieś nieznane miejsce. Kaucję otrzymuje rodzic, któremu nieprawnie odebrano dziecko, a pieniądze z kaucji powinny być wykorzystane na jego odszukanie.