Zasypywanie utworów nazwami marek i przedmiotami, które mają się niby kojarzyć z konsumpcjonizmem to jeden z ulubionych zabiegów Drotkiewicz. O ile przy debiucie można to było jeszcze zaakceptować, tak przy czwartej książce takie definiowanie postaci zaczyna męczyć. Czy bohaterowie naprawdę muszą pić wodę Vittel, jeść lody Häagen-Dazs, nosić Ray-Bany i torebki Longchamp?

Po całościowej lekturze tekstu Lodro Rinzlera mogę w sposób ogólny określić go mianem poradnika, poradnika z domieszką buddyzmu podanego w wersji nowoczesnej dla początkujących. Jak we wszystkich tego typu pozycjach, punkt wyjściowy stanowi założenie, iż współcześnie nie potrafimy żyć pełnią życia, co najczęściej budzi w nas frustrację i prowadzi do cierpienia. Jednakże, proste ćwiczenia, porady i nauki przedstawiane przez autora, mają według niego, zapewnić nam odnalezienie własnego kompasu moralnego oraz „godności serca”. Zaznacza on także w krótkim wprowadzeniu, że Przychodzi Budda do baru nie jest tradycyjną książką o medytacji, zaś czytelnicy mogą czerpać przyjemność z lektury nie będąc buddystami.

Zaczęło się tak, jak zaczyna się wiele historii tego typu. Był cel, pomysł i kilka osób gotowych poświęcić swoją dotychczasową karierę na rzecz nieznanej i bardzo ryzykownej inwestycji. W tym samym czasie, gdy w Seattle królowała grunge’owa muzyka, w niewielkim garażu wypełnionym ekscentrycznymi biurkami wykonanymi z drzwi, powstawała strona sieciowa, która początkowo miała prześcignąć wszystkie dotychczas istniejące księgarnie internetowe, a obecnie jest jednym z najpopularniejszych sklepów na świecie, który słynie z tego, że można w nim kupić wszystko i to za pomocą dosłownie jednego kliknięcia

Dobór autorów jest naprawdę godny lektury. Począwszy od najbardziej obecnie znanego szwedzkiego autora Stiega Larssona ("Supermózg"- zaskakuje wybranym tematem), Henning Mankell w duecie z Hakanem Nesserem w historii o Wallanderze, Asa Larsson czy kultowi już Maj Sjowall i Per Wahloo ("Multimilioner"- ich dzieła zawsze są literacką ucztą).

Bohaterami książki nie zostały bowiem zwyrodniałe bachory i czarne owce, a Zgon to nie poprawczak. To dom pełen miłości funkcjonujący zgodnie z wartościami takimi jak przyjaźń, równość i lojalność. Mieszkają w nim dzieciaki dobre, ale zagubione i przestraszone. Wykonując trudną, ale potrzebną pracę zadawania śmierci, samym sobie dają szanse na nowe życie.