Oszuści są wszędzie. Na każdym kroku spotykamy ich nieświadomi tego, że są wokół nas. Nie widzimy lub nie chcemy ich widzieć. Ślepo wierząc, że nic złego nas nie spotka skoro jesteśmy dobrymi, uczciwymi ludzmi. Szwindel udowadnia, że jest zupełnie inaczej. Codziennie możemy zostać oszukani lub obrabowani. Przy obecnej technologii wystarczy zbliżyć się na kilka kroków i już możemy zostać pozbawieni oszczędności. Pobranie aplikacji z niepewnego źródła czy pomoc nieznanej osobie, może mieć tragiczne skutki.

Kolejny duży plus Upiora południa to spora różnorodność prezentowanych historii. Żadnego odcinania kuponów i pisania na jedno kopyto; co opowieść zmienia się nie tylko gatunek, sceneria i czas, ale nawet styl. I tak Kossakowska przeskakuje od pierwszoosobowych zwierzeń opętanego przez afrykańskiego bożka dziennikarza, kończąc na horrorze o tajemniczym, zasnutym mgłą leśnym kurorcie. Rozpoczynając każdą z tych opowieści naprawdę nie wiesz, czego się spodziewać.

Judaizm mógłby zostać zastąpiony w powieści Alderman każdą inną religią, w której konserwatyzm i przywiązanie do tradycji są wykute z żelaza, pokrytego rdzą. Rdzy pojawia się coraz więcej, aż w końcu nie można jej nie zauważyć. Głównym grzechem w powieści Nieposłuszeństwo jest zakazana miłość między dwiema kobietami, która przykuwa wzrok mieszkańców, oburza i gorszy. Taka miłość nie ma prawa się przydarzyć i musi zostać wypleniona, zanim zakorzeni się na dobre. Ronit przed zakazanym uczuciem chroni się w Nowym Jorku, uciekając w pracę, związek z żonatym mężczyzną, a rozterki leczy na kanapie u psychoterapeuty. Esti wybiera milczenie i pokorę, poślubiając kuzyna Ronit Dovida, potencjalnego następcę rawa.

Mimo że książki dedykowane są najmłodszym, dorośli również mogą wyciągnąć z nich wiele wartości. W obu pozycjach mamy praktyczne podziały na rozdziały tematyczne. Dowiemy się dzięki temu wielu szczegółów odnośnie np. medycyny stosowanej w starożytności, grach i zabawach, które urozmaicały codziennie czas najmłodszym oraz chociażby o tym, co należało do ich obowiązków. Na końcu każdej książki pojawia się też wyjaśnienie słów, których znaczenie może okazać się nieznane bądź wątpliwe; dowiemy się czym jest natron, senet oraz czym zapisał się w pamięci grecki heros Perseusz.

Książka reklamowana jest jako „przezabawna”. Faktycznie, nie mogę jej tego odmówić, były śmieszne momenty, na których się uśmiałam. Nie wiem jednak czy sama określiłabym ją tym mianem, prędzej stwierdziłabym, że jest zwyczajnie zabawna. Tak czy owak spodziewałam się czegoś bardziej śmiesznego więc trochę się rozczarowałam.