Wybrzeże skupia się na zwierzętach zamieszkujących brzeg oraz toń morską. Leśne stworzenia opowiada o mieszkańcach lasów, zarówno tych małych, ledwo widocznych pająkach czy chrząszczach po niedźwiedzie i sarny. Kwiaty to przybliżenie kolorowej fauny i flory, natomiast Dzień i noc to przegląd gadów, płazów, ptaków oraz ssaków, które w zależności od pory dnia wiodą zróżnicowany tryb życia.

Nie poprawia pierwszego wrażenia fakt rozmów toczonych z tytułowym bohaterem – Platonem. Z prostego powodu: to pies. Może idea włączenia w dialogi psa miała dobry zamysł, ale wyszło to kiepsko. Tym bardziej dziwi fakt nadania książce takiego tytułu. Wszak to nie jest dialog, lecz monolog. Monolog zdesperowanej, samotnej, upartej, zafiksowanej na punkcie filozofii dziewczyny, w której w końcu budzi się instynkt macierzyński. Smaczku historii dodają dziwne zapiski tajemniczego mężczyzny, które bohaterka odnajduje w rzeczach dziecka. Gorzej już być nie może. Chyba, że dodamy do tego perturbacje przyjaciółek Renaty… Wycinki wywiadów, które prowadzi koleżanka głównej bohaterki pasują do całej historii jak pięść do oka.

Graficznie jest przedstawione jedno zdanie okraszone całostronicową ilustracją. Pomiędzy obrazami, co kilka stron, przewijają się zdjęcia oryginalnego pamiętnika oraz w pełni zachowanej i niezmienionej pisowni chłopca. Dziennik na pewno ma wartość sentymentalną, natomiast ktoś, kto spodziewa się tutaj zapisków w stylu dziennika Anny Frank, głęboko się rozczaruje. Chłopiec przedstawia swoją dziecięcą codzienność, ilustrator ratuje wydanie charakterystycznymi obrazkami, ale to tyle jeśli chodzi o zawartość Widziałem pięknego dzięcioła.

Jednak to, na co warto zwrócić uwagę, czytając powieść Aldissa, to nie tylko dosłowny, bardziej oczywisty aspekt tej historii, tj. eksploracja nowych terenów i to, co się może z taką podróżą wiązać. Na uwagę zasługuje również to, co pisarz przemyca pomiędzy wierszami. Bowiem Non stop jest to opowieść przede wszystkim o człowieku. O jego dążeniach, marzeniach i celach, które jest on nierzadko gotów osiągnąć za wszelką cenę. O tym, że niekiedy, będąc u kresu drogi, należy zmierzyć się z tym, co tam zastaniemy i skonfrontować nasze oczekiwania z rzeczywistością. Oraz o tym, że czasami o tej rzeczywistości możemy nie mieć pojęcia.

Co pokazuje nam Jo Jakeman? Trzy kobiety, każda z inną osobowością. Jest ślepo zapatrzona w męża była żona, jest obecna żona i syn tyrana oraz aktualna narzeczona. Historia nabiera tempa, gdy jedna z nich w przypływie złości, pokonując strach, zamyka męża w piwnicy. Brzmi zabawnie, prawda? Ale wcale zabawnie nie jest. Przez Phillipa przepływa tyle zła i okrucieństwa, że obdzieliłby nim niejeden zły charakter. Niestety pełniony przez niego zawód policjanta utrudnia kobietom sięgnięcie po sprawiedliwość.