Śmierć w Błękitnej Lagunie przypisano do gatunku, jakim jest kryminał, lecz ma w sobie więcej z powieści obyczajowej, zwłaszcza w swej początkowej odsłonie. Znajdziemy tu sporo opisów Islandii: pięknych krajobrazów, zjawisk atmosferycznych, bogactwa przyrody. Bardzo lubię tak dokładne odwzorowanie miejsca wydarzeń, bowiem wystarczy zamknąć oczy, by znaleźć się tam wraz z bohaterami. Każdy z nich skrywa jakiś sekret i powód, by pozbyć się kolegi. A motywy są bardzo przeróżne, od zawiści po chęć zemsty. Jednak ich charakterystyka jest zbyt powierzchowna i wyraźnie brakuje jej głębi. Pomysł na fabułę przewrotny, bo kto by się spodziewał śmierci z ręki przyjaciela?!

Najmocniejszym punktem samych Srebrzystych węży jest jednak zakończenie. Dla mnie było jak kubeł lodowatej wody. Myślałam, że Roshani Chokshi zakończy historię Séverina i pozostałych na tym tomie, ale wiem już, że możemy spodziewać się kolejnej części (i kto wie, może też nie ostatniej?). Osobiście nie wiem, co mam teraz ze sobą zrobić, ponieważ naprawdę muszę wiedzieć, co będzie dalej. Co takiego planuje Séverin? Czy Upadły Dom wygra? Czy Lailę da się uratować? Ach, tyle pytań, a żadnych odpowiedzi!

Niewątpliwy plus to tło czarnobylskie oraz rozległe, bardzo ciekawie przedstawione opustoszałe wioski i miasta i cała okolica reaktora jądrowego. Nieustanny niepokój budzi wysoki poziom radioaktywności, w którym przyszło bohaterom się babrać, jakby kat chodzący na wolności zapewniał zbyt mało emocji. Kolejnym atutem Jaskółek z Czarnobyla jest jej aktualność, czyli nawiązanie chociażby do obecnych wydarzeń na Krymie, dzięki temu fabuła nabiera wyrazistości i brzmi bardziej autentycznie.

Zakręcona narzeczona? Jest naprawdę zakręcona! I to na całego! Nie brakuje jej tony zabawnych przygód i jeszcze dziwniejszych znajomych. Cała akcja książki dzieje się w małej miejscowości, dzięki czemu znamy całe miasteczko i ich mieszkańców, a także pobliskie redakcje gazet. Mamy tutaj lekką intrygę kryminalną. Mało tego, będziemy towarzyszyć nawet narodzinom dziecka! Pozanmy także gabinet weterynaryjny z innej strony… Cała fabuła na plus, czasem czytanie groziło niekontrolowanym salwom śmiechu. Bo ciężko poważnie podejść do tej historii. Jeden wypadek goni drugi, a kłopoty zwiastują następne i tak w kółko

Co do samego komiksu, mamy tutaj bardzo wiele, bardzo krótkich historyjek, w których każda jest maksymalnie na jednej lub dwóch stronach. Każda też dotyczy Kamili i jej młodszej siostry Anais. Obie uwielbiają jazdę konną, a przez cały komiks towarzyszą im koń Ocean oraz kucyk Pompon. Prócz wizyt w stajni, przygotowań do zawodów, czy też podstawowych czynności związanych z opieką nad końmi, będziemy towarzyszyć dziewczynom, gdy będą się między sobą przekomarzać i dokuczać sobie. A to zdarzać będzie się dość często.