Fascynująca książka, która zaciekawi nawet tych, dla których planety, komety i kosmici to nuda. Napisana jest lekkim językiem, dzięki czemu bardzo trudne, fizyczne pojęcia stają się zrozumiałe dla małych czytelników i laików z dziedziny astronomii. Według mnie najciekawszą częścią są zadania, które autor pozostawia do wykonania czytelnikom. Sprawiają, że wszystko, co autor opisuje, staje się realne i namacalne. Nie jest tylko abstrakcyjną teorią, jaką przedstawia się w szkole na lekcji fizyki. Szata graficzna jest zachęcająca, w szczególności ramki z ciekawostkami. Przyznam, że nie mogłam doczekać się kolejnych i przeczytałam najpierw wszystkie informacje w kolorowych ramkach, a dopiero potem treść.

Anne odwraca wzrok tylko na chwilę. Ten moment wystarcza, by straciła córkę na wiele lat. Abigail, już jako nastolatka, pewnego dnia sama pojawia się na komisariacie policji. Co działo się z dziewczyną przez ostatnie siedem lat? Kto stoi za porwaniem oraz jakie motywy kierowały porywaczem? A przede wszystkim główne pytanie brzmi: jakie spustoszenie zasieje tyle lat nieobecności w życiu rodziny zaginionego dziecka? East w głównej mierze pragnie skoncentrować się na tym ostatnim zagadnieniu.  

Rozmowy z przyjaciółmi to historia o tym, jak to jest kochać więcej niż jedną osobę, niezależnie od tego, czy mówimy tu o rodzicu, przyjaciółce, byłym lub obecnym partnerze. Oraz – czy można kochać więcej osób jednocześnie, co z kolei nakazuje pochylić się nad pojęciem zdrady i tego, jak różnie może być ona odbierana przez osoby zaangażowane w ten sam związek. Jest to również opowieść, która stawia pytanie, czy miłość, rozumiana jako utarty społecznie wzór, mówiący o monogamicznym związku kobiety i mężczyzny, trwającym na dobre i na złe, to faktycznie najlepszy z modeli. I czy istnieje wolność w związku, czy można zachować własną tożsamość, jednocześnie oddając się komuś innemu. Wielowymiarowość tego, w jaki sposób Sally Rooney opisuje relacje między niewielką grupą osób sprawia, że Rozmowy z przyjaciółmi są książką nieodkładalną.

W poradniku przestawia zwięzły program radzenia sobie z problemami, podkreślając, że najpierw trzeba się wzmocnić, by móc się z nimi mierzyć. Do tego potrzebne są nam konkretne umiejętności, które pozwolą być rezylientnymi – a te, jako umiejętności, wymagają ćwiczeń! Tak, jak nikt nie oczekuje od siebie, że po trzech lekcjach grania na fortepianie będzie wirtuozem, tak nie możemy nakładać na siebie presji "stania się zrelaksowanym" z dnia na dzień. "Umienie w relaks" także wymaga praktyki. Jeśli zaczniemy ją stosować, dostrzeżemy sygnały z ciała, które pozwolą nam zidentyfikować, kiedy tak naprawdę się martwimy i dopiero wtedy możemy zdefiniować problem i przejść przez program kilku kroków wychodzenia ze zmartwień.

Pierwszy i najważniejszy wniosek, który wysnułam w trakcie czytania – według mnie ta powieść spóźniła się ze swoją premierą o jakieś dziesięć lat. Gdyby Moc amuletu wpadła w moje ręce, kiedy na topie był Zmierzch, Dary Anioła, Pamiętniki wampirów czy Dark Elements, byłabym tą książką prawdopodobnie zachwycona. Niestety, kiedy ma się na koncie przeczytanych kilkaset książek, w tym sporo lepszej i gorszej fantastyki młodzieżowej, Moc amuletu wypada naprawdę słabo. Samo nazywanie tej historii fantastyką młodzieżową jest obrazą dla tego gatunku, ponieważ w moim odczuciu jest to bardziej paranormal romance, w dodatku mało wciągający.