Lubię ten duszny klimat małych zamkniętych społeczności, gdzie wszyscy się znają, a niejeden sąsiad "wie lepiej" co dzieje się w twoim domu. Wierzcie mi, znam to z autopsji. Proste, krótkie zdania dają wrażenie pewnej dynamiki. Stopniowo budowana fabuła ma mocne fundamenty w postaci tła społeczno-obyczajowego. Atmosfera cichej wrogości otaczającej główną bohaterkę sprawia bardzo niepokojące wrażenie. Przeplatanie planów czasowych trzyma naszą uwagę w szachu, a rzetelna konstrukcja postaci powoduje, że chcemy uczestniczyć we wszystkim, co ich spotyka. Książka posiada więc wszystkie niezbędne elementy dobrego kryminału, wystarczy usiąść wygodnie i oddać się lekturze. 

Głównym bohaterem kolejnych dwóch opowiadań staje się polski znawca sztuki, a przede wszystkim, historii Polski – Robert Storm. Dwie różne sprawy, z czego pierwsza przypomina poszukiwania świętego Graala, kończące się na posterunku policji po owocnej akcji celników. Graal w tym przypadku jest statkiem Juliusza Verne’a, poszukiwanym w całej Europie przez miłośników jego sztuki. Jednak po drodze ślad się urywa...

Sama fabuła kręci się wokół Burke’a, jego brata Granta i ojca Chase’a. Wszyscy żyją na farmie, która walczy o przetrwanie, kiedy nowoczesne technologie powoli zastępują rolników. Burke nie ma lekko w życiu; jako sparaliżowany chłopak poruszający się na wózku nie może pomagać na gospodarstwie. Jego starszy brat nie cierpi pracy na roli i chce jak najszybciej opuścić rodzinne miasteczko. Chłopcy nie mają ze sobą najlepszych relacji, a bycie samotnym rodzicem nie jest łatwym zdaniem dla Chase’a. Kiedy pomiędzy braćmi dochodzi do sporów, związanych z uczuciami skierowanymi do tej samej dziewczyny, nawet Bailey nie będzie wiedział, jak uratować ich więź.

Opowieści Miśka Zdziśka Zofii Stanieckiej, ilustrowane przez Mariannę Oklejak, poruszają tematy dotykające dzieci bezpośrednio i dzięki temu pozwalają im poczuć się bezpieczniej w zmieniającej się rzeczywistości. Autorka w jednym rozdziale pokazuje na przykład, jak bohaterowie radzą sobie z izolacją pandemiczną, co także przybliża miśka i jego właścicielkę do młodych czytelników, dzieląc z nimi problemy, z którymi muszą się niestety mierzyć w realnym świecie.  

Villette uważana jest nie tylko za arcydzieło światowej literatury, lecz także za najbardziej autobiograficzną z powieści Brontë. Inspiracją do jej stworzenia były autentyczne wydarzenia z życia pisarki, która wyjechała do Brukseli, do szkoły z internatem, prowadzonej przez małżeństwo Heger. Jednak samotność, tęsknota za domem oraz rosnące, acz niestosowne przywiązanie do Constantina Hegera, który był przecież żonatym mężczyzną, sprawiły, że po roku powróciła do Haworth.