Blythe wiedzie udane życie u boku męża. Do szczęścia brakuje im tylko dziecka, lecz gdy to się pojawia, kobieta szybko wyzbywa się wizji pięknego, szczęśliwego i udanego macierzyństwa. Bohaterka stacza się w otchłań bezsilności, dostrzega w córce niepokojące rzeczy, których nie widzą, lub nie chcą widzieć, inni, tłumacząc "przecież to tylko dziecko". Jedno tragiczne wydarzenie zmienia wszystko. Zmienia się również podejście czytelnika co do postrzegania poszczególnych postaci. Czy Blythe może mieć rację? Czy kobieta jest chora i potrzebuje pomocy? Czy uda się odbudować nadwątlone więzi między matką a córką, które w toku książki okazują się mieć głębsze podstawy? I podstawowe pytanie: czy każdy z nas jest stworzony do posiadania dzieci?  

  Ziemiański jest świadomy tego, jak pisze, meta dyskusja na ten temat nawet znajduje się w samej powieści i jest całkiem zgrabnym ukłonem w stronę zainteresowanych. Biurokratyczny absurd, którym rządzi się Zamek (i nie tylko) jest naprawdę fascynujący w ruchu, na przestrzeni wszystkich książek z serii przekonuje do siebie i wydaje się niemal naturalny. Dialogi są żywe, a opisy akcji inspirują wyobraźnię do tworzenia takich scen akcji, których ciężko będzie nam doświadczyć w najlepszych kinowych produkcjach. A tu proszę, u Viriona to normalka.

Mamy do czynienia z książką napisaną przez autorów o niemiecko brzmiących nazwiskach. Wydawać by się mogło, że otrzymamy opowieści skupione na postaciach zza naszej zachodniej granicy, ale na szczęście zebrane zostało międzynarodowe towarzystwo, złożone przede wszystkim z pisarzy, w mniejszym stopniu z przedstawicieli innych dziedzin sztuki, polityków oraz naukowców. Większość już nie żyje, a najdawniejszy z tego grona to Izaak Newton. Nie wszystkie nazwiska są tak znane, jak wspomniany fizyk, czy Churchill. Polskie wydanie, przetłumaczone przez Dariusza Guzika, zostało rozszerzone o pięć tekstów na temat naszych rodzimych kociarzach (autorstwa Michała Kordy).

Iga po powrocie do domu zastaje zmasakrowane zwłoki matki. Mijają lata, a dziewczyna wciąż nosi w sobie traumę po tym doświadczeniu. Cały czas zmaga się z potrzebą odkrycia, kto jest winny tej śmierci, a jednocześnie obawia się prawdy. Zamieszkuje wraz z ciotką, która również doświadczyła bolesnej utraty, jej mąż zginął w górach w niewyjaśnionych okolicznościach. Życie z nią nie należy do najprostszych, to małomówna introwertyczka o ekscentrycznym usposobieniu. Towarzyszą im cisza i samotność pełna niewypowiedzianych słów

Niewtajemniczeni w naukach ścisłych ugrzęzną w lekturze. Na to nie ma siły. Mechanika orbitralna, czy aerodynamika, to dyscypliny na większą rozkminę niż wieczorek w fotelu z książką. Ci, którzy z fizyką mieli ostatnio do czynienia w podstawówce, odłożą pozycję na półkę. Autor wprawdzie dwoi się i troi aby sprzedać naukę w przystępny sposób. To nie mogło się jednak udać. Mniejszym entuzjastom nauk ścisłych, do których sam się zaliczam, polecam opuszczenie kilku rozdziałów. Doprawdy bez żalu.