Książka obfituje w zwroty akcji i trzyma tempo od samego początku. Świat przedstawiony w niej jest brzydki, ponury, wrogi dla podróżnika i brutalny. Z kolorytu zostały mu tylko tęskne wspomnienia bohaterów do świata sprzed Wojny, podejście Azamata do zachowania ludzkiego, które jak mówi bohater powinno być bardziej ludzkie. Bo nasza pozostała po wybuchu cząstka społeczności, nawet po takim kataklizmie, dalej jest gotowa kłócić się, walczyć, kraść i zabijać, „a tu trzeba bardziej po ludzku”, oraz zmiana w postrzeganiu innych, która zachodzi u Jewgienii. Z takiego, które wpojono jej w Nowoufijskiej Republice Komunistycznej – każda mutacja jest zła i stanowi zagrożenie dla pozostałości ludzkiej rasy, na „bardziej ludzkie”.

W świecie robota Boota ludzie traktują maszyny z pogardą i wykorzystują je do codziennej pracy, a kiedy przestają być potrzebne, wysyłają je na złom. Smutny jest los wybrakowanych i bezużytecznych robotów, które trafiają do świetnika. Pomimo trudności Boot, Nok, Gerry i Czerwowy pomagają Rdzawemu wyrwać się ze złych wspomnień dzięki sile przyjaźni i wzajemnej troski.

Biohacking 2. Przewodnik dla zaawansowanych Karola Wyszomirskiego, to wizualnie przyciągająca uwagę książka, napisana w myśl zasady: zmień swoje nawyki i myślenie, a zmieni się twoje życie. I tak, jak ze zmianą nawyków nie sposób mi się nie zgodzić, tak z tym kombinowaniem przy myślach, by widzieć świat w jaśniejszych barwach, mam już opory. Odkąd poznałam terapię akceptacji i zaangażowania, jestem bardzo ostrożna przy takim rozwiązywaniu problemów.

W związku z tym książka traktuje też o humorze, jako wyniku zmiany naszego początkowego postrzegania jakiegoś zjawiska lub sytuacji. Zaniepokoiło mnie zdanie, że "człowiek wytrzymały to człowiek szczęśliwy". I pewnie, że rezyliencja jest bardzo ważna, ale tu ta wytrzymałość kojarzyła mi się chwilami z zaprzeczaniem swoim uczuciom. Nie do końca utożsamiam się z zapewnianiem mózgowi non stop aktywności po to, by uniknąć nadmiernego zamartwiania się. Mam wrażenie, że właśnie to skupianie się na niedpuszczeniu do martwienia, może powodować, iż staje się ono nadmierne. Spodobało mi się natomiast to, jak King pokazuje neurobiologiczne uwarunkowania naszej czujności, która może powodować lęki.

Dowódcą grupy śledczych jest Wasilij Zajcew, niespełna trzydziestoletni, jak większość jego podwładnych. Niemal całe kawalerskie życie wypełnia mu służba (nienormowane godziny oraz sześciodniowy tydzień pracy), więc na sprawy prywatne pozostaje niewiele czasu. Przejawia pozytywny stosunek do ustroju, choć dostrzega problemy społeczno-gospodarcze, jakie trapią ZSRR, np. niedobór mieszkań, skłaniający mieszkańców do donoszenia na sąsiadów, aby przejąć ich pokój. W śledztwie jest uparty jak osioł. Za wszelką cenę dąży do poznania prawdy, co oczywiście nie wszystkim się spodoba. Początkowo żyje w bardzo dobrych stosunkach ze swoją grupą, ale sytuacja ulega zmianie po zatrzymaniu przez OGPU (policja polityczna).