Wódka i piwo grodziskie leją się strumieniami, gwara poznańska, jak zwykle u Ćwirleja obecna, absurdy wpisane w codzienność lat osiemdziesiątych, są.

Łódzkie wydawnictwo Officyna postanowiło zmierzyć się z zadaniem wydania dzieł wszystkich Nietzschego w jednolitej szacie graficznej i z uzgodnioną terminologią, której brak we wcześniejszych polskich wydaniach jego prac publikowanych bez jakiejkolwiek myśli przewodniej. Za komentowanie filozoficznych wywodów Niemca wzięli się tym razem polscy znawcy tematu z Bogdanem Banasiakiem na czele. Wstępy poprzedzające każdą z filozoficznych rozpraw dają czytelnikowi możliwość zapoznania się z krytyczną analizą tekstów filozofa i ułatwiają w pewnym stopniu ich zrozumienie.

Czy zatem żeby zdystansować się do książki Bernharda potrzebny jest brak dystansu i całkowity brak obiektywizmu? Być może. Czy żeby napisać cokolwiek o Kalkwerk należy poddać się dyktaturze mowy, opresji języka, a w ostateczności paść ofiarą gwałtu dokonywanego przez „słowa, które w każdym przypadku wszystko szmacą”? Najwidoczniej tak.

Nie istnieje żaden archetyp doskonałego państwa. Noce pachnące mango nie pozwalają zapomnieć o braku publicznej służby zdrowia, o ekscesach z czerwonej dzielnicy Kamathipury, gdzie sposobem na choroby weneryczne jest najmłodsza dziewicza zdobycz. Gdzie kobiety przez dwanaście godzin dziennie segregują śmieci za bite 4 złote, ulice spływają uwielbianą herbatą z mlekiem i mówi się w języku kolonialnego okupanta.

Książka otworzy oczy ludziom schematycznie uprzedzonym. Da kres pustym frazesom spłycającym społeczeństwo arabskie do niebezpiecznych terrorystów i fanatyków religijnych. Proza Rakhy specyficznie i wartościowo oddaje ciąg historyczno-społeczno-kulturowy Libanu.