Jednak nie tylko takie wpisy można znaleźć w tej książce. I całe szczęście, ponieważ  Houellebecq jest świetnym znawcą kina, jego prace krytyczne są wyśmienite. Dodatkowo, niezwykle ciekawe jest to, co pisał o współczesnej literaturze – według niego jedynie science-fiction zasługuje obecnie na jakąkolwiek uwagę. Ten facet jest też kimś, kto w wywiady wplata cytowane z pamięci urywki z Kanta, jest w stanie rozmawiać na tematy związane z filozofią i etyką, by za chwilę wspomnieć coś o agronomii lub zacząć temat fizyki kwantowej.

owieść Steinbecka przypomina mi nieco genialny film „Pociąg” Jerzego Kawalerowicza - oba te dzieła łączy ta sama konwencja, czyli spotkanie przypadkowych ludzi, którzy o swoich współpasażerach nie wiedzą prawie nic, nie rozumieją siebie nawzajem, ani nie zamierzają też poznać tej drugiej osoby. W przypadku "Zaginionego autobusu" mamy jednak zdecydowanie większy wgląd w myśli powieściowych protagonistów. W porównaniu do dzieła Kawalerowicza książka Steinbecka jest też zdecydowanie bardziej przygnębiająca.

Czym różni się książka Sowy od innych pozycji o powstaniu warszawskim? Dlaczego po raz kolejny polski czytelnik ma poświęcać godziny na przyswajanie sobie wiadomości o historii największej polskiej klęski XX wieku? Autor pioniersko zwrócił uwagę przede wszystkim na strategiczny przebieg walk, zestawiając przygotowywane przez lata plany z rzeczywistością. Śmierć setek tysięcy cywili i powstańców wymaga szczegółowej analizy; co można było zrobić lepiej, a gdzie popełniono kluczowe błędy. Sowa nie stawia wprost tak często zadawanego pytania o sens powstania. Nie porusza się dzięki temu na płaszczyźnie gdybań i hipotez.

We wstępie wspomniałem, że nie była to łatwa lektura - śpiesząc z wyjaśnieniami – Wojna Absolutna obfituje w liczne zagadnienia z dziedziny fizyki (sam autor z wykształcenia jest fizykiem jądrowym). Sprawia to, że nie dla każdego będzie to przystępna w odbiorze lektura. Z ręką na sercu mogę stwierdzić, że znikoma ilość zjawisk czy terminów została wyjaśniona, warto więc trzymać pod ręką podręcznik do fizyki. Natomiast dla osób zainteresowanych taką właśnie tematyką – zabieg ten dodatkowo podniesie atrakcyjność książki samej w sobie.

W maju 1945 roku babcia Rika rodzi syna w obozie dla uchodźców, a w tym samym czasie jej siostra bliźniaczka Greta opłakuje odejście ukochanego. Ten sam mężczyzna staje się ojcem i porzuca kobietę. Jeden mężczyzna emocjonalnie związany z obiema siostrami na zawsze dzieli i prowadza dystans, o którym Rika stara się zapomnieć. Dagmara boleśnie odgrzebuje stare wspomnienia i stara się nadać im realny kształt przedstawiony przez Parys w Białej Rice.