Po tej lekturze można mieć wrażenie, że nie do końca. Albo się jej dogłębnie nie czytało, albo gdzieś przysnęliśmy. Każda z tych opowieści skupia się na strachu. Opowiada o innym jego wymiarze. Dla jednych może to być zwyczajny cień, dla innego skrzypiące krzesło. Piotruś Pan, Kubuś Puchatek i przyjaciele, Mowgli, 101 Dalmatyńczyków, Piękna i Bestia, Alicja w Krainie Czarów, Myszka Miki, Diabolina. To właśnie oni są bohaterami tej książki i pokazują, siebie z innej strony. A także to, że sami też się boją! Nie bez powodu mówi się, że strach ma wielkie oczy. Bo ma, ale od nas zależy, jak go okiełznamy.

Dla jej dobra to powieść osadzona w realiach lat trzydziestych, a także chwilę później w latach pięćdziesiątych. Poznajemy dwie różne bohaterki, ale czuć, że łączy je wiele. Niestety już po kilkudziesięciu stronach jesteśmy w stanie domyśleć się całej fabuły, która pozostawia też wiele do życzenia.

 Gangsterskie porachunki, szantaże i zastraszanie – pokazano całą ścieżkę i sposoby, w jaki bracia torowali sobie drogę na szczyt przestępczego światka. Według Adriana nie pozostawiono mu wyboru, albowiem nie mógł funkcjonować w normalnym świecie na takim poziomie, jakiego pragnął. A na dodatek uwielbia sytuacje bez wyjścia a słowa "nierozwiązywalny problem" w jego słowniku nie istnieją.

Pierwsze, co rzuca się w oczy, to wyjątkowa brutalność. Odnoszę dziwne wrażenie, że autor lubuje się w opisywaniu takich scen, a na pewno osiągnął w nich pewne mistrzostwo. Jego mordercy to zawsze bezwzględni sadyści osiągający szczyty dewiacji. Jestem na granicy wytrzymałości – tak duży szok wywołuje opis zadawanych tortur. Są niezwykle obrazowo przedstawione – odradzam czytelnikom o słabszych nerwach, za to ci spragnieni krwi będą w pełni usatysfakcjonowani. Dawno nie czytałam czegoś tak obrzydliwego, co powodowałoby u mnie wręcz odruch wymiotny.

Pracujące psy są w gotowości non stop. Pracują mimo zmęczenia, głodu, braku humoru, a swoje obowiązki wykonują z oddaniem. Zakres ich umiejętności jest oszałamiający, ich talenty nie znają ograniczeń. Laura Greves przedstawia tylko 24 historie ukazujące psy różnych ras, wieku oraz sposobu wykorzystania przez ludzi ich predyspozycji. Poznajemy m.in. border collie rozprawiającego się z mewami zanieczyszczającymi Narodowe Muzeum Morskie w Australii, charcicę pomagającą dzieciom w nauce czytania czy labradorkę będącą honorową dawczynią krwi. Czy ktoś kiedyś pomyślałby, że pitbullka może zostać burmistrzynią, a jamnik ultramaratończykiem?