Autor w bardzo prosty sposób pokazuje losy Pileckiego i jego towarzyszy. Co prawda jest to komiks, ale taki, który zapiera dech w piersi i daje do myślenia. Ukazuje pełną drogę naszego bohatera. Gaétan Nocq wykonał kawał fantastycznej i ciężkiej pracy, tworząc ten komiks. Zamknąć historię i nadać jej obrazu? To nie takie proste, ale jak widać, wystarczy porządne rozeznanie i chęć, byśmy mogli cieszyć oczy tym dziełem.

Ten cykl wywiadów z praktykami różnorodnych terapii, poszerzył moją wiedzę i sprawił, że mogę w większym stopniu pomagać uczestniczkom moich warsztatów, kierując ich uwagę na konkretne rozwiązania i metody. Osteopatia, TRE, praca z bliznami czy hipnoterapia – przeróżne drogi do tego, by czuć się lepiej, by nie tylko ciało zdrowiało, ale i psychika. 

Winda to klasyczny thriller z elementami powieści grozy. Sablik nie zamierzał odkrywać koła na nowo, zamiast tego postawił na sprawdzone rozwiązania. W Windzie koszmar miesza się z rzeczywistością, a bohaterowie często nie są w stanie rozstrzygnąć, co jest realne. Muszę przyznać, że autor potrafi genialnie budować klimat niepokoju i niepewności. Fragmenty, w których poczytalność Roberta poddawana jest w wątpliwość, są najlepsze w całej książce.

Ksenia Potępa to przede wszystkim mama, ale i autorka bloga o tym samym tytule, co książka. To także rysowniczka, która uświetniła swą książkę nieco zabawnymi, a na pewno możliwymi do zrealizowania w życiu codziennym sytuacjami, które nie omijają rodziców. Autorka nie owija instytucji rodzicielstwa w piękny papierek, wręcz przeciwnie – odwija i pokazuje z czym przychodzi się zmierzyć rodzicom. Jest śmiesznie, jest przerażająco, jest wykańczająco, jest brudno, śmierdząco i głośno. A w tym wszystkim jest po prostu chaotycznie – bez owijania w bawełnę, bez idealnego życia rodem z Instagrama kolejnego celebryty, który bez problemu radzi sobie z nowym członkiem rodziny, bez lukru i bez chwili wytchnienia, którego tak brakuje świeżo upieczonym rodzicom (a ci bardziej doświadczeni nieustannie powtarzają, że później wcale nie jest lepiej).

Jak wiadomo u dzieci ma on wielkie oczy i czasem urasta do rangi sztafety olimpijskiej. Wyobraźnia działa u nich na całego i jest to ogromnym problemem, bo czasem wyobrażają sobie różne dziwne rzeczy i lubią wyolbrzymiać. Wyobraźnia u każdego malucha jest nieskończona. Dziecięcy strach potrafi nie tylko przerazić, ale także sprawić, że maluch przestanie dane rzeczy robić.