Scenarzysta i reżyser, znany m.in. z Paradoksu czy Prostej historii o morderstwie, nie ma najmniejszego problemu z przekazaniem historii czytelnikowi; książkę czyta się tak, jakby się ją oglądało. Trzeba przyznać, iż jest to niezwykle ożywcze doświadczenie. Choć nasz rodzimy rynek wydawniczy ugina się od naporu kryminałów wszelakiej maści, powiedzmy sobie szczerze, ilość nie zawsze idzie w parze z jakością.

Zaczynając, warto zaznaczyć, że Shirley to powieść kompletna. Jest intryga, są niespełnione uczucia, są bezpardonowo przedstawione postacie. Wszystko się zgadza. Bronte zadbała także o nietypową narrację. Wiemy, że narrator zwraca się do nas od czasu do czasu w pierwszej osobie, nie boi się do nas mówić per „czytelniku”. Wiemy także, że jest to kobieta i jest tzw. narratorem wszechwiedzącym. Ponadto, cała historia napisana jest w trzeciej osobie, co tylko podkreśla moją tezę. Już od pierwszych stron dostajemy ostrzeżenie.

To, gdzie dwójka głównych bohaterów trafia i jakich ludzi poznaje, jest jednym z największych smaczków tej powieści i jednym z jej najbardziej interesujących aspektów. Południe Stanów to jest stan umysłu, a Gifford idealnie to pokazał w swojej książce. Bywają takie rozdziały, które są ciekawe nie tylko ze względu na to, jakie perypetie przeżywają Lula i Sailor, ale kogo spotykają – historie i zachowania tych bohaterów pobocznych, którzy (przynajmniej z pozoru) nie mają żadnego wpływu na historię naszej zakochanej pary, są fenomenalne.

  Producent oddaje w nasze posiadanie zgrabnie zapakowaną w niewielkie kartonowe pudełko przygodę związaną z budowaniem, kupowaniem oraz ulepszaniem miasta. W zestawie oferuje  dwustronne karty, co może wprowadzić małe zamieszanie podczas gry. Krótka instrukcja, wraz z 76 kartami dołączonymi do opakowania w bardzo szybkim tempie nakreśli reguły. Zadaniem każdego uczestnika jest zbudowanie własnego miasteczka, bazując na talii podstawowej. W kolejnych etapach gry zdobywa się silniejsze karty i lepsze efekty, za pomocą których można zbliżyć się do zwycięstwa.

Jak wspomniałam, opowieść ta stanowi przede wszystkim propozycje dla młodego czytelnika, a tym samym ukazuje sprawy ważne dla tej grupy wiekowej, jak i też sposób postrzegania świata i życia przez nastolatka. Ma to swoje dobre strony, ale też i nieco mniej pozytywne aspekty – ot, choćby pewna naiwność, która cechuje czyny Evana. Naturalnie, jeśli akceptujemy ten fakt i nie wymagamy od tej pozycji bardziej wzniosłych i poważnych przesłań, w niczym nam to nie przeszkadza. Warto jednak pamiętać także o tym, iż powieść tę cechuje prostota, szybkość wydarzeń i literacka lekkość, które siłą rzeczy przekładają się na charakter lektury.