Alex Milway swoim niesamowicie bajecznym stylem narracyjnym zabiera nas w podróż do świata zwierząt. Możemy poznać ich, często nietypowe, zwyczaje. Zgłębić dużo ciekawostek i samodzielnie sprawdzić, czy aby na pewno żółwie jadają zupę sałatową. Bardzo plastycznie nakreślony świat, kolorowe postaci, mądry przekaz to główne atuty tej powieści. Duży, wyraźny druk zachęca, by dzieci próbowały czytać książkę samodzielnie. I te niesamowite ilustracje. Aż kuszą, by książkę przeglądać wielokrotnie. Jakie korzyści przynosi praca zespołowa? Czy warto pomagać innym? Jak znaleźć równowagę między poświęceniem czegoś a pomocą komuś? Ta sprytnie skonstruowana książka przybliża te zagadnienia i uczy tego, że warto się dzielić, współpracować i cieszyć czyimś sukcesem.

Anderson, oprócz wyraźnej, zadziornej, aczkolwiek zagubionej Marinki, stworzyła drugiego bohatera, na którym bazuje cała historia. Mowa tutaj o tytułowym domu na kurzych łapach. Jest to dom nieobliczalny, czasem wręcz bardzo ludzki. Autorka nadała mu cechy, poprzez które jesteśmy w stanie się z nim utożsamić, a nawet i zrozumieć. W tej opowieści to dom jest panem miejsca i czasu. To on decyduje, gdzie się zatrzyma, to on wybiera (sobie) odpowiedni moment na przeprowadzkę. Po prostu wstaje i biegnie przed siebie – do kolejnego punktu, gdzie zarówno on, jak i Marinka wraz z Babą będą bezpieczni.

Główną bohaterką Wszechmroku jest jedenastoletnia elfka imieniem Plamka. Dziewczynka jest jedynym świadkiem pewnych wydarzeń, po których świat, jaki znała do tej pory, już nigdy nie będzie taki sam. Ba! Dalszy ciąg zdarzeń tylko utwierdzi nas w przeświadczeniu, że los wszystkich spoczywa na barkach tej drobnej dziewczynki. Z pomocą jednak przychodzi futrzasty towarzysz — małpka Bartolomeo, która, choć z początku sceptyczna, staje się nieocenionym kompanem i przyjacielem Plamki.

Akcja Wszystkich naszych tajemnic rozgrywa się wokół psychopatycznego Nicolasa. Obie kobiety zostają przez niego zmanipulowane i wciągnięte w chorą potrzebę posiadania przez niego dziecka. Nic, aby osiągnąć swój cel, jest w stanie, zarówno psychicznym jak i finansowym, posunąć się do wszystkiego. Jego postać uosabia całkowity brak skruchy wobec ogromu zła, jakie wyrządził. Dwie ramy czasowe, dzięki którym poznajemy całą historię, ukazują motywy postępowania Nica i Jen. Z kolei za pomocą ich postaci, poruszona zostaje niezwykle trudna do jednoznacznego rozstrzygnięcia sprawa winy któregoś z małżonków, gdy dochodzi do rozpadu pożycia. Rzeczywistość zawsze jest o wiele bardziej skomplikowana niż osobom postronnym może się wydawać.

Im więcej odkrywamy tajemnic, tym bardziej upada mit pozornie szczęśliwej rodziny. Zdrada, miłość, nienawiść. Meandry ukrytych uczuć, głęboko skrywane urazy i samotność, która przebija z kart tej powieści, są niezmiernie intrygujące. Każda postać ma bardzo bogaty życiorys i właściwie do samego końca nie wiemy w jakim układzie kto funkcjonuje. Bardzo dogłębnie przeprowadzona analiza psychologiczna sprawia, że powieść czyta się z zapartym tchem. Skomplikowane ludzkie relacje, poszukiwanie szczęścia, czasem wręcz rozpaczliwie i sekrety, które uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Agnieszka Pietrzyk stworzyła rasowy thriller, w którym nic nie jest proste i oczywiste, a motywy kierujące bohaterami mogą zaskakiwać i szokować. Bardzo rozbudowana historia, którą czyta się wyśmienicie i nie nudzi nawet przez chwilę. Tu nie ma gęsto ścielących się zwłok, brutalnych mordów i psychopatycznych morderców. W tej powieści najważniejsze jest to, co kryje się głęboko w mroku ludzkiej duszy.