Jednym z najbardziej stresujących wydarzeń z punktu psychologii jest śmierć współmałżonka. Na tym aspekcie pragnie skoncentować się autorka, jednocześnie opierając się na głośnej katastrofie jednej z popularniejszych linii lotniczych, która stała się zaczynkiem do rozmów o zaburzeniach psychicznych trawiących personel pokładowy. Okryta żałobnym kocem smutku, zamknięta za drzwiami żalu, Tess, próbuje uporać się ze stratą. Jednocześnie pragnie zapewnić troskliwą opiekę dziecku, które również boryka się ze śmiercią rodzica. Kobieta miota się w poczuciu pustki i tęsknoty. Odwraca się od bliskich, aż któregoś dnia do jej drzwi puka wolontariuszka, która pragnie podnieść wdowę na duchu.

Dobra książka, która nie daje się tak szybko zapomnieć. Bohaterowie są doskonale dobrani, realni, nie sztuczni. Opisani tak, że możemy poznać ich tok myślenia, wnętrze umysłu. Przez to, że powieść opiera się na historiach szeptanych w małym miasteczku, książka robi się tajemnicza i nieco mistyczna. To daje fajny klimat i sprawia, że zaczynamy się nerwowo rozglądać po okolicy. Autor zasłynął na rynku książki serią powieści fantastycznych, które wydawać by się mogło, nie mają nic wspólnego z kryminałami. Ale czy na pewno?

Po lekturze Idealnej miałam już obraz głównej bohaterki – Anity, która wiedzie zupełnie spokojne i szczęśliwe życie u boku Adama. Mają wyczekaną, ukochaną córkę i mieszkają w pięknym domu, w spokojnej okolicy. Jednym słowem – sielanka. Historia zaczyna się komplikować w dniu, kiedy kobieta otrzymuje dziwną przesyłkę. Przed domem znajduje czerwoną kopertę, bez nadawcy. Już przed otwarciem czuje niepokój, bo wracają do niej złe wspomnienia. Jednak ciekawość bierze górę. Wewnątrz znajduje się komplet czerwonej, koronkowej bielizny. Wydawać by się mogło, że to nic nadzwyczajnego. Ot, mąż robi żonie prezent bez okazji licząc na miły wieczór.

Od pierwszych stron urzeka język, jest jak miód na serce, melisa na skołatane nerwy. Piękny, magiczny i urzekający. Nazwy rozdziałów pachną i kuszą: fiołkowe czekoladki, crema catalana z lawendą czy ciasto czekoladowe z wiciokrzewem. Brzmi tak cudownie, że chcesz jak najprędzej się w nich zanurzyć, zatonąć, zapomnieć... Ta książka pachnie i smakuje, pobudza zmysły. Włoskie nazwy i imiona nadają całości niezwykłej egzotyki.

Czytając, bardzo szybko można zauważyć, kto mówi. Dialogi Daisy oznaczone są na fioletowo, Myszki Minnie zaś na czerwono, a wszystkie inne postacie mają kolor turkusowy, a narrator czarny. To spore ułatwienie dla młodszych czytelników. Grafika nawiązuje do doskonale znanych postaci, ale ma odświeżony wygląd, przez co całość wciągnie i młodszych, i starszych.