Każdy z bohaterów tej książki ma swój indywidualny zestaw cech, co zasługuje na pochwałę, bo mowa tu nie tylko o postaciach pierwszoplanowych. Po lekturze pierwszego tomu można się nawet pokusić o stwierdzenie, że bohaterowie są ciekawsi od samej historii. Nie jest to zarzut, bo, co zostało wspomniane wyżej, Wezwij sokoła to część otwierająca trylogię, a historia na pewno ma potencjał, by ciekawie się rozwinąć w dalszych częściach, co sugeruje zakończenie tego tomu. Jednak w przypadku tej książki, to bohaterowie stanowią jej bardziej fascynującą część.

Historia, która przewija się na kartkach powieści, to również odzwierciedlenie tego, co można znaleźć na kartach historii. Chłopiec imieniem Grisza, z pochodzenia Białorusin, istniał, o czym świadczą relacje świadków i odnaleziona dokumentacja z II wojny światowej i czasów powojennych. Losy dzieci w Auschwitz były zazwyczaj niezwykle brutalne, jeśli nie kończyły się szybką śmiercią w komorze gazowej, często miały swój tragiczny, bolesny i rozciągnięty w czasie finał pod auspicjami najsłynniejszego lekarza Rzeszy. Osamotniony chłopiec szybko wyzbył się więc beztroskiego dzieciństwa na rzecz przetrwania. Tułaczka bohatera ma w ręku autora charakter symboliczny, dziecko pragnie przeżyć, a jednocześnie poszukuje swojego własnego "ja", które próbuje w swój niewinny, dziecięcy sposób manifestować.

Coś wisi w powietrzu i Liściasta Gwiazda, nowa przywódczyni Klanu Nieba, już o tym wie. Klan, który z takim wysiłkiem odbudował Ognista Gwiazda, znów może ulec zniszczeniu. Liściasta Gwiazda będzie musiała stawić czoła przeciwnościom i znaleźć odpowiedzi na wiele pytań. Czy jej sny są proroctwem? Czy konflikty i napięcia pomiędzy wojownikami doprowadzą do upadku Klanu? Jakie przeznaczenie ześle nowej przywódczyni Klan Gwiazdy i czy w życiu Liściastej Gwiazdy będzie miejsce na miłość?

Niespokojne niebo to trzeci i ostatni tom wielopokoleniowej sagi, która przedstawia dzieje rodziny Dombergów, skupiając się zwłaszcza na kobietach. Każda z nich musiała się zmierzyć z przeciwnościami losu, trudną miłością i własnym słabościami. Dokąd zaprowadziły je zawiłe ścieżki losu? Cała trylogia, a zwłaszcza jej bohaterowie, nieodparcie kojarzą mi się z Przeminęło z wiatrem. Felicja to niemiecka Scarlett O'Hara zaś Alex to wykapany Rhett Butler, zabawny i cyniczny, ale z klasą. Znajdziemy tu o wiele więcej takich podobieństw.

Moja pierwsza myśl, która pojawiła się po rzuceniu okiem na tytuł, odnosiła się do samego istnienia ZSRR oraz popełnionych przez tamtejszy aparat państwowy zbrodni na, używając modnego ostatnio słowa, Suwerenie. Ocena całościowa „imperium zła” została już wielokrotnie dokonana, a nam przyjdzie zapoznać się z „osiągnięciami” pospolitych przestępców. Autor przywołał dziesięć przypadków: porwanie samolotu, dwie kradzieże (dzieł sztuki z muzeum oraz pieniędzy z banku), zbrodnię wojenną oraz sześć serii zabójstw (większość popełniana w sposób makabryczny, często na tle seksualnym). Kolejność lektury tych reportaży może być dowolna, gdyż każdy stanowił odrębną całość, mocno zróżnicowaną objętościowo (od kilkunastu do niemal stu stron). Powstały one w oparciu o publikacje książkowe, artykuły prasowe, filmy dokumentalne oraz źródła internetowe.