Dla nikogo nie będzie więc zaskoczeniem, że zimą, która kalendarzowo zaczyna się 22 grudnia, warto sięgnąć po warzywa korzeniowe, dlatego też znajdziemy przepisy np. na dania z pietruszki. Swoją drogą nie przypuszczałam, że „pietruszkowy pudding” tak świetnie komponuje się z lodami pistacjowymi! Wiosna wita nas przepisami z rzodkiewki i szczawiu, a lato rozpieszcza malinami i przepisami z grzybów leśnych. Jesienią królowa może być tylko jedna i zapewne każdy się zgodzi, że jest to dynia.

Dwa śledztwa prowadzone w tym samym czasie, dwie rodziny przeżywające największy koszmar w swoim życiu związany z zaginięciem dziecka i jedna zdeterminowana komisarz Byszewska, chcąca rozwiązać za wszelka cenę obie sprawy. Rozdarta pomiędzy osobistymi rozterkami sercowymi sprzed lat i walką o dobro własnego dziecka, które znowu popełnia błąd za błędem, zaczyna żyć głównie prowadzonym śledztwem. Jak powszechnie wiadomo, w przypadku zaginięcia dziecka decydujące są pierwsze trzy doby, z każdą kolejna szansa na znalezienie żywego dziecka niestety maleje. 

Jak już sam tytuł wskazuje, powieść Raka to baśń, w której prawda miesza się z legendami i nie sposób rozstrzygnąć, co właściwie pchnęło Szelę do rozpętania krwawej rozprawy z panami. Każdy rozdział zaczyna się od słów „powiadają, że…” – i już wiemy, że niczego nie możemy brać za pewnik. Podobnie jak w Pustym niebie, autor umiejętnie miesza realny świat z tym mitycznym: czarci przechadzają się wśród zwykłych ludzi, wiedźmy przemieniają mężczyzn w kamienie, a i nikogo nie dziwi, że nieśmiały młodzieniec może dosłownie wyrwać swoje serce z piersi i oddać je ukochanej. Rak po raz kolejny udowadnia przy tym, że da się połączyć nietuzinkową formę z wciągającą treścią.  

Zdecydowanie największym plusem Posłańca burzy jest główny bohater, czyli Zane'a, a konkretnie jego realizm. J.C Cervantes stworzyła postać trzynastolatka, który od początku do końca zachowuje się jak przystało na chłopca w jego wieku: jest wulkanem energii, wiele rzeczy przeżywa bardzo emocjonalnie i cechuje go młodzieńcza wrażliwość, a także posiada kompleksy typowe dla tak młodego wieku. Spoczywa też na nim wielka odpowiedzialność – uratowanie świata to w końcu nie przelewki – ale nie czyni go to z miejsca genialnym wojownikiem czy strategiem. Nie jeden raz pomysł Zane'a okaże się złym posunięciem, nie jeden raz dostanie w skórę od swoich przeciwników. I to jest właśnie najlepsze w jego postaci: nie jest kreowany na super potężnego bohatera, który ma ocalić wszystkich przed zagładą i wiadomo od początku, że mu to wyjdzie. Nie! Zane nie boi się przyznać do swoich wątpliwości, odczuwa strach przed niebezpieczeństwem i nie ma dla niego rzeczy ważniejszej niż lojalność wobec tych, których kocha.

Na jaw zaczynają wychodzić coraz ciekawsze aspekty z życia nie tylko samego mordercy, ale i jednego z detektywów. Coraz więcej jest niejasności. A gdy dochodzimy do kulminacji, to jesteśmy naprawdę zaskoczeni i zszokowani. Samo zakończenie – mnie wgniotło w fotel i jestem tak bardzo bardzo ciekawa, co będzie dalej! Właśnie tego zabrakło mi w pierwszej części. Tej nutki ekscytacji. Ale… żeby nie wszystko było takie piękne, to podzielę się i negatywnym spostrzeżeniem: drugi tom jest zdecydowanie grubszy niż pierwszy i mimo tego, że trzyma w napięciu i baaardzo wciąga, momentami odnosiłam wrażenie, że cała akcja jest trochę rozwleczona, że można by ją było skrócić.