Niedawno spod skrzydeł wydawnictwa Wilga wyszedł drugi tom przygód dzielnego Alexa. Alex Neptun. Łowca piratów to klasyczna powieść przygodowa, która dostarczy wielkiej radości młodym czytelnikom. Nie czytałam pierwszego tomu książki, ale nie miałam problemu ze zrozumieniem i odbiorem kontynuacji.
Alex kiedyś panicznie bał się wody. Teraz, na skutek zaskakujących zdarzeń, został obdarzony darem władania oceanami. Wraz z rodziną i przyjaciółmi zamieszkuje senne miasteczko na wybrzeżu. Pewnego dnia zatokę Haven Bay atakują… piraci! Celem bandytów jest porwanie chłopca, odnalezienie zaginionego jaja Wodnego Smoka i przejęcie jego magii. Alex Neptun wraz ze swoimi przyjaciółmi: Zoey i Anilem oraz gromadą morskich stworzeń, wśród których prym wiodą foka, kilka rezolutnych wydr i krab pustelnik, staną do walki z niebezpiecznymi piratami. Czy uda mi się ocalić zatokę? Jakie niebezpieczeństwa kryją się na morzu? Czy Wodny Smok pomoże oczyścić ocean?
David Owen skrupulatnie zadbał o to, by powieść przygodowa była maksymalnie dopracowana i przemyślana. Alex i jego drużyna przeżywają tak wiele niesamowitych przygód, że właściwie na każdej karcie powieści coś się dzieje. Cóż to jest za dynamika! Czytelnik nie ma nawet małej chwili na oddech, akcja wciąż pędzi niczym rozpędzona piracka łajba. Zawarte są tu wszystkie elementy, które gwarantują dobrą zabawę: są smoki, jest magia, nawiedzony dom, stara latarnia morska, piraci. Aż trudno jest tę książkę streścić. Jest niezwykle dynamiczna i bardzo dobrze opowiedziana. Plejada ciekawych postaci, dobre połączenie przygodówki z fantastyką, umiejętne wprowadzenie bohaterów zwierzęcych – to wszystko się Owenowi naprawdę bardzo dobrze udało. Dużo radości sprawiła mi ta lektura, a tego właśnie oczekuję od literatury dziecięcej.
Owen zwraca dużą uwagę na zanieczyszczenie środowiska, a w szczególności mórz. Wątki ekologiczne zostały bardzo sprytnie wplecione w tę opowieść. Nie są nachalne, ale mowa o nich na tyle dużo, że młody odbiorca ma szansę przemyśleć ten problem. Przyjaźń, zaufanie, umiejętność przebaczania – autor w sposób interesujący przemyca godne uwagi wartości w swojej książce. Problemy, z którymi zmierzą się Alex i jego przyjaciele, wystawią ich na liczne próby. Nie będzie łatwo, a rozwiązanie problemów będzie wymagało solidarności i wspólnej pracy. David Owen uczy nas, że mimo niedoskonałości, każdy z nas posiada unikatowe cechy, które w połączeniu z umiejętnościami innych sprawiają, że jako grupa stajemy się silni. To mądra książka, której przekaz jest czytelny, ale nie moralizatorski. Gdzieś, na jakiejś płaszczyźnie, odczuwa się, że tę powieść napisał młody człowiek. Chodzi tu o sposób podejmowania współczesnych problemów, pewną nonszalancję gatunkową i przedstawienie postaci. Osobiście traktuję to jako plus.
Jestem oczarowana tą książką i uważam za wielką odwagę pomieszanie wątków magicznych, z pogranicza fantasy z klasyką opartą na poszukiwaniu skarbu i chęci czynienia dobra. Owen umiejętnie czerpiąc z klasyki gatunku stworzył historię niesztampową, napompowaną wręcz żywiołowością, bardzo spójną. Tu wszystko jest możliwe, a mieszkańcy Haven Bay zostają wystawieni na liczne próby. Podstawowe, uniwersalne wartości wciąż pozostają żywe, a to jak traktujemy naszą planetę powinno stać się przyczynkiem do rozmyślań nie tylko dla młodych ludzi. Napisana z rozmachem, kipiąca energią, bardzo mądra opowieść o przyjaźni, poszukiwaniu rozwiązań i wierze w to, że świat dzięki nam może stać się lepszy. Gorąco pole
