Autorka w bardzo chwytliwy i spójny sposób łączy wszystkie ich historie. Niebanalnie zbudowane, z ciekawymi życiorysami, wnoszą dodatkowy koloryt do życia Valerii. Namiętna historia Valerii i Victora, na szczęście niebanalna, to kolejny smaczek tej książki.

Czy kiełbasa pieprzowa ma przerażające spojrzenie? Czy warto wprowadzić ją do sprzedaży telefonicznej? Czy wreszcie może zupełnie inna kiełbasa ma najdłuższy termin przydatności do spożycia?

Próżno szukać nurtu socjologicznego wśród dzisiejszych wykwitów twórczości fantastycznej. Młodym czytelnikom nieznane są nazwiska Wiśniewskiego-Snerga czy zmarłego niedawno Wnuka-Lipińskiego. Przy Zajdlu coś dzwoni i piszczy - toż to nagroda Fandomu Polskiego, Sapkowski ma pięć Zajdli, a Dukaj sześć. Mimo że problematyka tego nurtu jest wciąż aktualna, czytelnicy wybierają lżejsze tematy, w których co 10 stron leci głowa jakiegoś bohatera,  gdzie istnieje jasny podział na ''tych dobrych'' i ''tych, którym należy spuścić łomot''.  Na cóż dziś komu się zastanawiać nad wypaczonymi ustrojami politycznymi, nad dążeniem do prawdy za wszelką cenę?

Nie ma w tym łatwości, jest za to lekkość. Nie ma egzaltacji, raczej burza uczuć. Owa burza nie bierze się znikąd. Życie Mai okazuje się bowiem bardziej powikłane niż jej przeciętnej rówieśniczki. Owe powikłania przyjdzie czytelnikowi poznawać powoli, jakby musiał – czerpiąc z metafory pojawiającej się w powieści – zdejmować z bohaterki skorupę. I to – trzeba przyznać – wciąga w Zabłądziłamnajbardziej. Owe poznawanie przeszłości zaprezentowane w pierwszej połowie książki, kupuje naszą ciekawość. Czytamy więc dalej.  

Kaku często generalizuje na podstawie jednego eksperymentu o nie do końca rozstrzygniętych rezultatach i tworzy różne wizje: a to następcy Internetu – sieci połączonych umysłów dzielących się emocjami, a to nagrywania ludzkich snów na magnetycznych nośnikach, a to aparatu stymulującego naszą pamięć i intelekt w sposób umożliwiający nam stanie się kimś na kształt sawanta – autystycznego geniusza rodem z „Rain Mana”. Wydaje się, że przynajmniej niektóre z pomysłów opisywanych w książce przekroczyły granicę fantastyki naukowej albo staną się realne dopiero w przyszłych stuleciach (co na dobrą sprawę również kwalifikuje je do gatunku science fiction).